متن قطار

چه قطارهایی که آمدند و رفتند
تا توانستم فراموش کنم خاطراتی را
که در آن توقف چند ساله در
ایستگاه تو داشتم...

خشک، خونسرد و خسته
چون سربازی که سرِ جنگ دارد با فرمانده
نشسته ام
روی یک صندلی
که چهارستونِ بدنش می لرزد!!
تو خواهی آمد
خیلی زود
زودتر از هر خواهدی
با قطاری سریع السیر و سوت کشان
به سویم...
«آرمان پرناک»

پشتِ هر پنجره ی خیسِ جهان می بینم:
یک قطارم که فقط کوپه ی خالی دارم ...
«آرمان پرناک»

یک روز
دست از شعر می شویم
دستِ ایستگاهِ یادت را می گیرم
و سوت زنان با هم
سوارِ قطاری نامرئی خواهیم شد...
«آرمان پرناک»

زندگی،
قطاری بود بدون توقف
که از پشتِ هر پنجره اش
جنازه ای شبیه من
برای منِ منتظر
دست تکان می داد ...
«آرمان پرناک»

«برای آخرین بار، دستش را فشردم و جدا شدیم
برای همیشه.
قطار حرکت کرده بود، در کوپه کناری که خالی بود نشستم،
و تا ایستگاه بعدی گریه کردم.»

_آنتون چِخوف

زندگی مثل قطار است.

و ما همه مسافر زمان

یک جایی ایستگاه آخر است

و باید پیاده شد
زهرا نمازخواجو

گشته ام آتش نشین از رفتنت؛
می ترسم تاخیر کند قطارِ آمدنت،
پیوسته ی ریل های احساسم را؛
و جز ریزشِ ریه هایی از دود،
هیچ نماند از رگه های هستی ام برجای؛
بازآی!
زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)

تا قطارش دیدم از دور
فکر کردم مقصد همین است!
تف به هر فکری که بیخود؛
مغز ِِ من را در کمین است
شیما رحمانی

چه چیزی در جهان از قطار ایستاده در باران غم انگیزتر است ؟

نامه ات را هنوز میخوانم گفته بودی بهار می آیی …
می نویسم قطار اما تو … با کدامین قطار می آیی ؟

ایستگاه به ایستگاه منتظرم
و تو سوار بر قطار
هیچگاه پیاده نمی شوی،
خاطراتِ کودکی !!


آرمان پرناک

ِ
تو می روی
قطار هم احمقانه می برد تو را
بر روی ریل ها
می میرند
مانده حرف ها
حرفهایی
موازی نبودنت
ِ

صدای دلشوره آور سوت قطار

صدای نفس های تند یک جامانده...

و آسمانی که دست تکان می داد برای دلبرکی زیبا چشم ، که با قطار می رفت

و چه غم انگیز می گریست آن ابر کوچک برای عاشقی که تنها یک دقیقه دیر رسیده بود...
.
بهزاد غدیری شاعر...

زیبایی
همچون پراکندگی یک ایل در کوهستان
همچون گذر یک رودخانه
زیبایی
همچون قایقی در غروب یک دریا
همچون قطاری در عمق سبز یک دره
زیبایی
همچون رقص دود سیگار
_
در زیبایی ات
رفتنی نهفته است
_

دلم یک عاشقیِ بی هوا می خواهد
از آنها که قلبت را می لرزاند
و اشکهایت را می پوشاند...
دلم می خواهد سوار بر قطاری شوم
در ایستگاه ناشناسی پیاده شوم
و تو بی هوا سر و کله ات پیدا شود
در آغوشم بگیری
و چمدانِ نه چندان سنگینم را...

|| ایستگاه درد ||

ما اگه مسافر قطار بودیم
پس چرا کسی بلیط ما را پاره نکرد؟

قطار در روحمان سوت کشید و رفت،
ریل ها در استخوانمان آتش گرفتند!
پل ها را دیوارمان کردند!

و سوزن بان با بستن ریل،
ما را در این :: ایستگاهِ درد:: محبوس کرد......

ما فقط یک ایستگاه نشین بودیم
نه مسافر این قطار...

این را وقتی فهمیدم که:
قطار در روحم سوت کشید
و ریلِ دردهایم به هم رسیدند!

ارس آرامی

|| ایستگاه درد ||

ما اگه مسافر قطار بودیم
پس چرا کسی بلیط ما را پاره نکرد؟

قطار در روحمان سوت کشید و رفت،
ریل ها در استخوانمان آتش گرفتند!
و سوزن بان با بستن ریل،
ما را در این :ایستگاهِ درد: محبوس کرد...

ارس آرامی

جا مانده ترینم،
ز قطار دلِ تو...

من هرشب ،
خواب ِتو را ،
در آغوش می گیرم!
در قطاری که
مسیرش
به ماه می رسد !

راه میروم
سوت میزنم
و دود می کنم !
سالهاست
قطاری شده ام
که نمیداند تو را
در کدام ایستگاه دنیا
گم کرده است ...!

من از طعمِ تلخِ آخرین بوسه
فهمیدم
قطار هم خودش را می کُشد
هم تو را
هم مرا.

تو آن سوی ریل
من اینسو
هر بار که
دستم را بسویت دراز کردم
قطاری از میان ما رد شد !