دیگر در این آشوبِ بی پایانِ جان/ قلبم نمی خواهد تبِ مهر و، وفا/ زیرا که از بس هجرِ یارم غم سرود/ با بغض، ناباور شدم من، مهر را/ زهرا حکیمی بافقی (برشی از غزل ۱۱، کتاب نوای احساس)
زن یعنی مهر و وفای بی کرانه یعنی انس و صفای خالصانه
