متن مهر از دست رفته

گرچه جانم کرده باور، منتهای مِهر را
لیک راهی نیست تا، آغوشِ عشق‌آویزِ مِهر

گفته بودی: «دوستت دارم.»

مهرِ دل، بر گفته‌ات بستم؛

نیستی دیگر چرا پیشم؟

من که گفتم: «با دلت هستم.»

فراموشم نمی‌شوی هرگز...

به خوابِ شیرینم اندری هنوز؛

برایم روشن است چون روز؛

روانت جاری است این‌جا...

تو را می‌بینم هر شب، در رویا...

تو را که پاورچین پاورچین،

می رسی تا دیواره‌ی احساسم؛

و در جاریِ شبانه‌ی احساس،

می‌آیی به سویم،

با دستی، پر از گلِ یاس...