متن کوتاه مینا صوفی

چشمانت آفتاب سرخ عشق است؛
و من هم آفتابگردانی...
که میگردم با هر تابشِ رخِ نگاهت...

شب که بشود کاری ندارم...
جز مرور واژه واژه ی نگاهت...

گویا ماموریت یافته ای...!!
که بخندی...
تا مرا چال کنی در چاله های گونه ات...

شب که بشود
کاری ندارم...
جز مرور واژه واژه ی نگاهت

آرام بودنم را...
مدیون کسی هستم که پریشانی ام
را در آغوش گرفت

رگ خواب دلم افتاد به دست نگاهت
و روزگارم شد تکرار
* ای وای من *

و چه خوشبخت شدم من عاشق
که بی دلیل این نگاهم
رسوای لاله های سرخ عشقت نشد