یکشنبه , ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
خواب و خیالی پوچ و خالی این زندگانی بود و بگذشت...
تو همان همهمهٔ پوچ دل انگیز منی......
یکی می‌آید یکی می‌رود و این قانون بقای زندگیستاما تو که رفتی هیچ کس نیامدانگار قانون بقا هم پوچ است وقتی تو نیستی....
گل یا پوچچه فرق می کند؟یک طرف بازی که تو باشیهر دو دستم پر است...
دنیا همه پوچتو ،تنها گلِ من...
