متن آرامش بهاری

                    در اردیبهشت، زمین شعر می‌نویسد با جوهر باران و باد،
موهای دشت را شانه می‌زند با دستِ شکوفه ،
اینجا زمان آهسته راه می‌رود انگار دلش نمی‌آید از کنارِ بهار بگذرد.
اردیبهشت… ماهِ دل‌نازکی‌های هوا، ماهِ آغوش‌های بدون دلیل، ماهِ قدم‌زدن‌های طولانی، بدون مقصد، فقط با خیالِ کسی...
در اردیبهشت،...

در دل بهار، جایی که گل‌های سرخ و زرد در آغوش باد می‌رقصند، زندگی دوباره آغاز می‌شود. اینجا، میان سکوت گل‌ها و هوای پر از عطر، قلبم دوباره زاده می‌شود. بهار، همان جایی‌ست که عشق در هر لحظه‌ای به شکوفه می‌نشیند.

(اَللّٰهْمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّکَ الْفـَــرَج)

« بهــــار »

اندک اندک، آمده از ره ، بهار
تا کند دشت و دمن را گل‌عذار

می‌زند شانه به گیسوی چمن
با نشاط و خرّمی، دست بهار

ابر رحمت می‌چکد بر بام شهر
می‌شود جاری دوباره جویبار

غنچه‌ها گل می‌کند بار دگر
می‌شود خرّم بساط...