متن قدم زدن عاشقانه

مرا دعوت کن به پرسه‌ای‌ عاشقانه
در کوچه‌های بی‌قراری

کمی مرا قدم بزن...
که در اوج احساس پروانه‌ای خود
گرمی دستان تو را می‌طلبم.

تو مرا شمع وجودی
همراه دلم باش
که سخت مبتلای تو اَم

                    در اردیبهشت، زمین شعر می‌نویسد با جوهر باران و باد،
موهای دشت را شانه می‌زند با دستِ شکوفه ،
اینجا زمان آهسته راه می‌رود انگار دلش نمی‌آید از کنارِ بهار بگذرد.
اردیبهشت… ماهِ دل‌نازکی‌های هوا، ماهِ آغوش‌های بدون دلیل، ماهِ قدم‌زدن‌های طولانی، بدون مقصد، فقط با خیالِ کسی...
در اردیبهشت،...

دلم هوای بارانی می خواهد شانه ب شانه قدم زدن و به نفس نفس افتادن
دلم دستان گرمت را می خواهد مهرورزیدن و ناز کردن..
دلم تو را می خواهد عشق ورزیدن و ب پرواز در آمدن
دلم بوسه می خواهد در آغوشت جان دادن و ب عشقت تسلیم شدن..