متن آزاده رمضانی

قدیمتر ها،تلویزیون ها رنگ نداشتند
کانالی هم حتّی نبود که مُدام عوض کنیم
سرمان گرم بود به یک و دو...
کنترلی هم در کار نبود.

تلفن ها به جای بی سیم و زنگهای دل خوش کُنَک
سیم های فرخورده داشتند و زنگهای گوشخراش.

فرشهای_لاکی_و_دستبافت
آن هم چند تا دوازده متری...

روزی اگر دختری داشته باشم ،
اجازه می دهم موهایش را بلند کُنَد و بریزدشان روی شانه هایش...
آنقدر در بغل می گیرمش،
و نوازش می کنم دستها و پاهایش را،
که دلش هرگز هوای آغوشِ هیچ غریبه ای را نداشته باشد ...
شانه ای از بلور می خرم برایش،...

تنهائی هایمان را
با یکی که فکر می کردیم
شبیهِ خودمان است
و کفترِ دلش جَلدِ نگاهمان شده
تقسیم کردیم
.
تا به خودمان آمدیم
گوشه نشین تَرِمان کرده بود...!!!
.
ما هم مداد و دفتری برداشتیم
خیال و دلتنگی هایمان بر دوش
رفتیم توی خانه ای
دور از هیاهوی...

" بیا ببینمت " کلی حرف با خودش دارد ...
اگر کسی برایت آن را می نویسد ، تو بخوان : یار جانم ، بی تو حتی هوا را هم ، کم آورده ام !
" بیا ببینمت " تنها یک جمله نیست ،
مثنویِ هفتاد مَن است ...
کسی...