تو زیبایی ابرهایی، که در آسمان بیکران، نقاشی میکنند، نقشهای آرزو را. گرمی خورشیدی، که در میانههای اسفند، زنده نگه میدارد امید ما را.
تو آواز دریایی، که در ساحل خاطرهها، در هم میشکند، موجهای غم را. رهایی پرندهای، که در آسمان بیمرز، به باد میسپارد، بالهایش را.