چقدر همه چیز به درستی اندازه ست! قد و قواره ی من برای در آغوش تو بودن!
جمعه باید چشم هایت را در آغوش کشید غصه ها به اعتبار بودنت کم می شوند
حواشی را بیخیال! حال خنده هایت چطور است؟
لب هایت که میخندند کل جهان دوست داشتنی میشود!
و تو خندیدی و من فهمیدم که جهان روی خوشی هم دارد عالمی هست جدا از این جا که هنوز ارزش ماندن دارد...
حافظه ی من فقط تا دوست داشتنت قد می دهد... قبل و بعد از آن چیز خاصی رخ نداده!
باید یک نفر در دنیایِ همه باشد... که یهو در آغوشش پخش و پلا شوی و تمام قد خودت باشی! و او از ته قلبش تو را بفهمد! و محکم نگهت دارد... ️️️
