متن ارس آرامی

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید

هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است

ارس آرامی

تیله های بازیت در دست من جا مانده بود

آمدم من تیله های رنگیت را پس دهم

ارس آرامی

در چنته گر صد غزل ناب به سر باشد

بهر یار شیرین سخن دست به عصا باید رفت

ارس آرامی

تیله های بازیت در دست من جا مانده بود

آمدم من تیله های رنگیت را پس دهم

ارس آرامی

من با هر بار نداشتنت
مُردن را تجربه کرده ام...،

به راستی چند بار مُرده ام؟
من زیاد ندارمت!

ارس آرامی

در چنته گر صد غزل ناب به سر باشد

پیش شیرین سخنان دست به عصا باید رفت

ارس آرامی

بلدم تکیه کنم باز به دیوار خودم
یا حصاری بکشم دور و بر غار خودم

بلدم آه به آه از تو بگویم هر بار
تا بسازم قفس از غصه بسیار خودم

بی تو بی تابی هر خاطره ات یادم داد
تک و تنها بشوم، شانه و غم خوار خودم

لعنتی...

در چنته گر صد غزل ناب به دل داری

پیش شیرین سخنان دست به عصا باید رفت

ارس آرامی

عشق را بر دلم انداخت و خود بگریخت

مثل آن کودک سرتق که زده زنگی را

ارس آرامی

در چنته گر صد غزل ناب به دل داری

بهر یار شیرین سخن دست به عصا باید رفت

ارس آرامی

ﺗﻮ ﺟﺎ ﺯدیﻣﻦ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺍﻭ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ
و ﻫﻤﻴﻦ یک ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎیی
ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ارس آرامی

من اهل افتادن تو اهل گرفتن
کدام راه رسیدن به توست؟
افتادیگیم یا غرورت؟!

ارس آرامی

سر صبح با ما ندارد
این شب هجران تو!

ارس آرامی

چشمم چو به چشم آن پری چشم افتاد
از چشم پری به چشم من چشم افتاد

رفتم که بدزدمی ز چشمش چشمی
از چار طرف به چشم من چشم افتاد!
.

ای چشم تو چشمِ چشم عالم را چشم
من چشم ندیده ام چو چشم تو به چشم

چشمم ز...

تو را من سر در آغوشم، سر و پا بر تو می کوشم

خودم را در تو می پوشم، تمامم را تو بر تن کن

ارس آرامی

بیا عادلانه تقسیم کنیم
من می میرم تو تب کن

ارس آرامی

هنرم عشق تو بود و ز نبودت حالا
مدتی هست که من بی خودم و بی هنرم

حضرت عشق کجایی که ببینی اکنون
در پی عشق و خودم در وطنم دربدرم


ارس آرامی

چه بلایی ز غم و عشق تو آمد به سرم
کاش از مهلکه اش جان به سلامت ببَرم

از شب رفتن تو، گفت دل عاشق من
باید هر لحظه به تن، رَخت محبت بدَرم

از همان لحظهء اول که به هم خیره شدیم
تا کنون از خودم و زندگی ام...

نتوان طاقت دیدار تو را درد کشید

انتظاری که به پای تو شود طی، ::عشق است::

ارس آرامی

لمس دستانت برایم حس شاهان می دهد

مثل اعجازی که دنیا را به نامت می زنند!

ارس آرامی

من آه می کشم که به طوفان کشانی ام

اما تو قطره قطره چو سیلاب می شوی!

ارس آرامی

مثل آن شانس که یکبار می زند در را

در خواب بودم، که نازنین آمد و رفت...


ارس آرامی

در هر گره زلف او شبم هزار شد

یکشب را که گفت، که هزار نشد؟!

ارس آرامی

آتش زده ام دفتر و دیوان و غزل را

باشد به غلط وعده دیدار نگویید!

ارس آرامی