متن ارس آرامی

دلش جای دگر غمش کنج گرفته ما را

ارس آرامی

از هر دری که می گذرم می رسم به تو

حق داشتم بخاطر تو در به در شوم

ارس آرامی

خسته ام از چایِ تُرک و تلخیِ نسکافه ها

از لبانت استکانی آبِ شیرین دَم بکن

ارس آرامی

اِی بر طلوع صبح چشمانت سلام

ارس آرامی

گفت عشق آمدن بلد است و اهل ماندن نیست

گفتم بنشین چایمان تازه دم است، بنشین،

ارس آرامی

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟ چه معنی دارد این کارا؟

و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلأ
که با جراحی صورت عمل کردند خال ها...

دوست داشتنت دریاست،
سر می رود از فنجان دلم

ارس آرامی

درد است آن کسی تنهایم گذاشت

که به جرم با او بودن مطرود یک شهر شدم

ارس آرامی

ای بی حواس، باز مرا جا گذاشتی؟!

ارس آرامی

من به ناباب ترین شاعر شب مشهورم

تو خرابِ منِ آلوده نشو ماه نشان

ارس آرامی

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟

و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلأ
که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را...

بیا بنشین به بالینم که صبرم را سر آوردی

تو هم آنقدر شیرینی که شورش را در آوردی!


ارس آرامی

بوسه ای گم کرده ام در پشت بام خانه تان

اشتباهى گر خورد بر صورتت عیبى ندارد

ارس آرامی

صبح یعنی غزل چشم تو غوغا بکند

قلبِ من هی بزند بوسه تمنا بکند

ارس آرامی

به عطرآگین شدن جان به عطر بهشت

بی تو نشد که با تو شده ست اردیبهشت

ارس آرامی

دستش عطر دارد، عشق دارد، نبض دارد

به رایحه اردیبهشت جان می دهد معشوق

ارس آرامی

انقدر شل و سفت و پیچ و بازش نکن

جانا پروکسی هم انقدر ناز ندارد که شما !!

ارس آرامی

حالِ من این روزها مثل ایرانی ست که

در ذوق مرگِ رابطه با عربستان مانده!!

ارس آرامی

تنها ایستاده در بالکن دست تکان می دادم

برای قسمتی از خودم که در حال دور شدن بود

ارس آرامی

شب است دلم می خواهد صدایش بزنم

وَ به پاسخِ (جانمِ) آبدارش بگویم (هیچ)

ارس آرامی

تو نیستی و شب ز کنارم نمی رود

ارس آرامی

خنده ات اردیبهشت و رفتنت آبان عمر

آتش چشم تو بهمن بوسه ات گرمای تیر

ارس آرامی

جنس آغوشت بهشت و دست ها اردیبهشت

سردی دست مرا اردیبهشتت تیر کرد!

ارس آرامی

عید و بهار هر سال می آید اما چه کنم

بدون تو هیچ اُردی، اردیبهشت نمی شود

ارس آرامی