متن افسون

مسحورم کردی و دنیایم را زیبا
هرچند نا پیدایی
در درونم پیدایی و خیالت پا برجا

گرچه با برق نگاهش دیده را افسون نمود

لیک با مضراب مژگان تار دل را می نواخت

سید عرفان جوکار جمالی

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی
گیسویت

جواب زنده بودنم مرگ نبود مردن من مردن یک برگ نبود

اون همه افسانه و افسون ولش این دل پر خون ولش

دلهره ی گم کردن گدار مارون ولش تماشای پرنده ها بالای کارون ولش

خیابونا سوت زدنا شپ شپ بارون ولش...