وقتی چشمانت را میبندم، تمام ستارههای آسمان در نفسهایت جا میمانند. عشق تو مثل نسیم بهاریست که بی اجازه به قلبم میوزد و من، بیقرار، تسلیم نگاهت میشوم. چه شد که وجودت اینگونه به جانم نشست؟ شاید چون عشق تو تنها حقیقتیست که بی پرسش باور کردم بی چون و...
دستانت را، با تمامی گرمای آن، می گیرم و پرواز می کنم به رویایی که هیچ بالی نمی خواهد؛ تا تو دستانت را در امتداد دستانم قرار دهی و با من هم دست شوی.
[ دلنوشته دستانت را به من امانت بده ] [ به قلم اهورا تابش ] [ چری بوک انجمن نویسندگی cherrybook.ir] از هم گریخته ایم، از هم به درون این زمین سرد خاکی فرو می رویم. گویی تمامی جاده ها به شکل گرد در آمدند تا هرچه پایین تر بروی...
