دلم گرم است در پاییز حتی زیر بارانش دلم گرم است حتی به خیابانهای عریانش تمام مزّه ی شعرم به خرمالوی پاییز است به طعم ترش نارنگی و رقص باد آبانش که شعرمن همیشه نطفه اش در بطن بی برگیست چرا افشا نخواهد شد قدیمی راز پنهانش؟ دوباره بی هوا...
برگ افتاده زِ خاک کنار شاخه ی چنار نگاه او به شهر... به تنها عابر عاشق! فرو ریخته گیسوان رسیده زخاک خواهان یک کمک از ذره، ذره ی خاک نگاه او به زیر پا دارد هزار معنا... غم و غصه ها می لرزاند شانه را... اشک چشمانش نم می کند...
تو را پنهان کرده ام در پس تمام ثانیه های زندگی ام همچون غم بزرگ نداشتنت ،که در پستوی پشت خنده های مصنوعی ام جا ساز شده و امید آمدنت که در نهان خانه جانم مرا زنده نگه داشته تو همان راز پنهانی که فقط خدا می دانست تو معنی...
