جانا کجا دارى خبر از اشکِ بى آرامِ ما
ای که منزل در دلم داری و من در جستنت ..
ندیدم روزِ خوش تا رفت دامانِ دل از دستم...
کجا روم ؟ که دلم پای بندِ مهرِ کسیست..
چقدر تشنه ی برگشتنم به آغوشت!..._
جانِ باقی به من از بوسه کرامت فرمای ..
گر توانی که بِجویی دلم امروز بجوی ...
بی من تو در کُجای جهانی که نیستی...
عُمر هجریم که در وصلِ تو کم آمده ایم . ..
خواب دست از من به آب دیده ی من شسته است
سر زلفت ظلمات است و لبت آبِ حیات..
بوسه بر دستت زنم گر در فغان آری مرا
ما را به جز خیالت فکری دگر نباشد ...
جراحتِ دلِ ما بر طبیب ظاهر نیست..
هوشم نماند با کس اندیشه ام تویی بس..
به هر دل بستنم عمری پشیمانی بدهکارم..
من ترک مهر ایشان در خود نمیشناسم..
سوخت در انتظار تو جان به لب رسیده ام..
یک نگاهِ توام از نقد دو عالم بس بود....
شعله ایم ، افسردنِ ما تیرگی می آورَد...
خرابِ باده ی عشقِ تو آبادی نمی خواهد ...
به کسی نِگر که ظلمت بزُداید از وجودت
تا برفتی ز برم صورتِ بی جان بودم..
تاخیر تو بر هم زده تنظیم زمان را...