بیو سوختن

آتشفشانِ قلبم،❤️

در آتشِ عشق،❤️

میلِ فوران دارد؛❤️

دلش می‌خواهد:❤️

مذاب‌های سینه‌ام را،❤️

تا دورترین کهکشان‌ها،❤️

منتشر سازد؛❤️

و به اجرامِ گداخته‌ی آسمان‌ها،❤️ 

بفهماند:❤️

چقدر سوزان است؛❤️ 

و چه اندازه می‌سوزد؛❤️

در تب و تاب عشقی ناب!❤️

پروانه از سوختن پروا ندارد؛
راز سوختن را می‌داند؛
تکامل را در سوختن می‌شناسد؛
ای‌کاش وجودمان در عشق،
پروانه‌ای باشد بی‌تاب؛
نه چون پری، بی‌جان؛
که به اندک بادی،
از جای می‌رود به شتاب!️

ققنوسِ احساسم میانِ مهر، می‌سوزد

از بسترِ خاکسترش، رویای جان، جاری‌ست

دل‌لحظه‌های باورش، لبریزِ عشق‌ست‌و

در لحظه‌هایش، خیزشِ امواجِ سرشاری‌ست

نان در تاپوهای بی ریا....
دستهای پینه زده ای که با هر ورزش.....
قورته ای برای چشیدن با عشق را....
در سفیدی دستهایی که رخ چرکین ....
اما دلهای صاف.....
و لذت آتشی که با نگاه به دستان ودلی پاک.....
سوختن را فراموش میکند .....
وباور را بزرگ که آتش...

همان یک‌ بار عاشقی
برای یک عمر سوختن
کافی‌ست...