متن تب عشق

زمانی که: شدم لبریزِ عشقت
وَ شد مهرت فقط، همّ دل و، غم

کشیدم با تبِ احساسِ سینه
تو را در دفترِ آغوشِ قلبم

دگر هرگز نخواهی رفت، بیرون
از این سینه؛ از این قلب و، از این دم

گلِ جان‌خیزِ دلم هستی
نفس‌انگیزِ دلم هستی
ماورای تبِ رویاها
مهرِ سرریزِ دلم هستی

آمدی با انرژی بسیار؛
و با بارش بوسه‌هایت،
لب‌های تفتیده در تب عشق را،
طراوت دادی؛
و شیره‌ی احساست را،
نثار صداقت سینه‌ام نمودی!

عشقت بدمد، تاب و تبی، در تبِ من

گل‌بوسه زند؛ مِهر دمد، بر لبِ من

من رسم کنم، با دلِ خود، نقشه‌ی عشق

حسّت بشود، اسمِ شبِ هر شب من

هر گوشه‌ی دل، داغ شود، با تبِ عشقت

گل‌بوسه‌ی جان، شاد شود، با لبِ عشقت

احساس بگیرد، عطش از: غنچه‌ی لب‌هات

بی‌تاب شود دل، به تمامِ شبِ عشقت

در سر مرا امشب تب آن عشق سوزان است
"آغوش خود را باز کن فصل زمستان است"

بگذار تا وارد شوم در خانه قلبت
وقتی هوایم بی حضورت سخت بوران است

ما مثل یک روحیم اما در یکی پیکر
با تو تمام فصل‌های من بهاران است

دل‌گرم هستم کاملا؛ گر، گرم باشی
با این دلِ تنهای من، در، اوجِ سرما

تب کن برایم؛ تا که من هم با تبی ناب
قسمت کنم حسّ دلم را با تو تنها

آتشفشانِ قلبم،❤️

در آتشِ عشق،❤️

میلِ فوران دارد؛❤️

دلش می‌خواهد:❤️

مذاب‌های سینه‌ام را،❤️

تا دورترین کهکشان‌ها،❤️

منتشر سازد؛❤️

و به اجرامِ گداخته‌ی آسمان‌ها،❤️ 

بفهماند:❤️

چقدر سوزان است؛❤️ 

و چه اندازه می‌سوزد؛❤️

در تب و تاب عشقی ناب!❤️

بدنم داغ و سرم گرم و تنم میسوزد...


به گمانم بوسه از لبهای تو آتش به جانم زده است...

در طبیب خانه،
طبیبی مرا از نظر گذراند.
استتوسکوپ را،
روی قسمتِ چت قفسه ی سینه ام قرار داد؛
با خنده به تپش های نامنظم قلبم گوش سپرد.
چشم هایم را وارسی کرد،
دو انگشت اشاره و وسطی اش را، روی نبض شاهرگم نهاد.
سری تکان داد و لب گشود:...

فَصلِ پیدایشِ
عِشق است و به آن دِل بَستیم
صبح پاییز و تَبِ عِشق، چِشیدن دارد...

️

️️️