*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…* با گلِ فرزند، باغِ خانه زیبا می شود غنچه های مهر، در سینه، شکوفا می شود آمد و، رفتش، تبی در خانه برپا می کند شیطنت هایش، صفا را در نهان، جا می کند *…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
صبحدم باش که چون غنچه دلی بگشائی
روزی آید که دلم هیچ تمنا نکند دیده ام غنچه به دیدار کسی وا نکند
باز شدن غنچه های مهر، خزان را به دست فراموشی می سپارد.