متن دلشکسته

پناه زندگیم هنوز دوستت دارم،
با تمام زخم‌هایی که نگاهت بر دل من نشاند.
اما فهمیدم،
تو راه فراموشی را برگزیده‌ای و از چشم هایت و اخم کردنت فهمیدم مرا فراموش کرده ای،
و من دیگر سایه‌ای در خاطرت نیستم.

پس راه خودم را می‌روم،
با عشقی که درونم جاودانه...

آدمهارو منتظر نذارید،
هیچ‌کسی بعد از یک انتظار طولانی اون آدمِ سابقی که میشناختید نیست...

گناه من چیست؟!
پروانه، شمع را گم کرده است
دشت از دست دریا دلگیر است
و پنجره، به سر کوچه با اندوه می‌نگرد...

من که می‌خواستم
کوزه‌ی بطلان زندگانی را پر از ترانه بکنم،
گل‌های خسته را در بستر باغ بخوابانم،
آب را قلقلک بدهم
تا که باران به قهقه...

«پرواز در هوای تو»

با یادِ تو، شکوفه‌ی دل‌ها شکفتنی‌ست
هر لحظه‌ی نگاهِ تو، جان را گرفتنی‌ست

آیینه‌ی حضورِ تو، روشن‌ترین چراغ
هر حرفِ عاشقانه‌ات، در دل نوشتنی‌ست

یک قطره اشک، در دلِ من موج می‌زند
این قطره با تبسّمِ تو، گل شکفتنی‌ست

بی‌تو غروبِ خسته‌ی من رنگِ تیرگی‌ست
با...

گویی
او همه‌ی دارایی تو بود
در همه‌ی زمان ها...

بدون تو
من بهار و شکوفه‌هاشو نمی‌خوام
تابستون و آفتابشو نمیخوام
و پاییز و برگ‌هاشو…
و حتی زمستون رو با برفاش نمی‌خوام!

چند بار مسبب حالِ بدِ آدم‌ها بودیم،
بی‌آنکه خبر داشته‌باشیم که قلبی را تا مرز جنون لرزانده‌ایم و اشکی را از گونه‌ای سرازیر کرده‌ایم و آدمی را ناگزیر کرده‌ایم که با بدترین حال و شرایطش به خدا پناه ببرد؟
چندبار آدمی از حرف یا رفتار ما به وسعت جهانی بغض...

✍🏻 عسل صحاف قانع

باورت می شود کنار تو می توانم به میخ های اسیر شده در دیوار هم بخندم؟ هربار صبح که چشم هایم بار دیگر سعات دیدن پیدا میکنند و قلب نحیفم فرصت زیستن دوباره می یابد؛ همه چیز با من در صلح است و کائنات نوازشم میکنند....

تا نشستیم در غمش، برخاست او
آتشی در دل، نهان انداخت او

سالیان در شوق دیدارش گذشت...
«دیدمش... گفتم: منم... نشناخت او»

💕این شعر زیبا حکایت این روزهای ماست

چه کسی میگوید:
که گرانی شده است؟
دوره ی ارزانیست
دل ربودن ارزان!
دل شکستن ارزان!
دوستی ارزان است!
دشمنی ها ارزان!
چه شرافت ارزان!
تن عریان ارزان!
آبرو قیمت یک تکه ی نان...
و دروغ از همه چیز ارزان تر...
قیمت عشق...

ز هر ڪـس میتوان آسوבہ בل ڪنـב.
بغیر از آنـڪـہ با چشمان مستش برבہ בل را.

سوختم در آتشِ عشقت ولی

خاکسترم را دیدی و

بَر حالِ من خندیدی و

بر سوختنِ من بیشتر...

شب...
به اندازی کافی طولانیست.
دیگر تو با نبودنت طولانی ترش نکن.

دردسر، درد دیده درد دل
در جوانی، این دردها هم گریبانگیر شد

هروقت میخواهی برو دیگر دچارت نیستم
رنجیده ازعشقم ولی من بی قرارت نیستم.

از درد میپیچم بخود چون پیله ی ابریشمی
پروانه ای در پیله ام بال فرارت نیستم.

. دربازی شطرنج دل مات نگاه تو شدم..
من باختم در زندگی مرد قمارت نیستم...

باغ دلم آتش گرفت از حسرت...

چپاول کرده ای ایمان و دینم
دلم را هم ربودی نازنینم
دگر از من چه باقی مانده ای یار
کنون با هر چه غم من هم نشینم

رفـتـے و با رفـتنت،
این هجـر بے پایان ما شـבت گرفـت.

زنـــבگــی...
قصه یِ בلتنگیِ בلهایِ ترڪ خورבه ے ماست.

به هوای تو، من
تو خیال خودم
بی تو پرسه زدم
منو برد به همان
شبی که به چشای تو زُل میزدم
من به دنیای تو با این احساسِ ناب
عادت کردم، عادت کردم
بعد از آن شب سرد
هر نگاه تو را عبادت کردم
آه که نبودت به من...

قلبـــم چـہ ســـاבه.
افـتاבہ בر کنج چشمان متروکت
و בارہ خاڪ میخورہ بیمعرفـت.

همـہ בل را بـہ تو בاבم،
همـہ اش را تو شکستی.

پـس از تـو بی خـبر از حال خویشـتن بودم
شــبیه وامــــق و فـــرهــادِ کـوهــکن بـودم

نپــرس از دلِ تــنگـــم نپـــرس ، ویــــرانـم
اگــرچـه قـــبلِ غمـــت فـاقــدِ مِـــحَن بودم

در انتــظارِ تـــو عمری که خـــوب می دانی
کســی که چشـم به راهت نشسته من بودم

کنـــون که لاله ی دلــخونم و...

خنـבیـבے و בر کنج همان گونـہ ے چالت،
בل ما سخت افـتاב و شکست.

درد؛ آن است:
دلت گیر کسی باشد و او

به رقیبان بِنَماید رخ
و
گیرد ز تو ؛ رو