متن دلشکسته

دلیل مرگ دل، افتادن از چشم سیاهت بود.

پای رسوایی چشمت، محکم دلم ایستاده.

ای که چشمان تو آشوب دل ماست، کجایی؟

برگرد افکارم پریشان است برگرد
خوابم پر از کابوس و هذیان است برگردد

من بی تو روزم شام تاریک است، هرچند
شب‌های تو بی من چراغان است، برگرد

دل‌خوش به تو بودم ولی حالا که رفتی
مرغ دلم سر در ڰریبان است، برگرد

گفتم نرو انگار نشنیدی و رفتی
رفتی...

آمدم با تو باشم؛
فقط با تو!
و قلبم را برایت هدیه آوردم؛
در کادویی،
از جنس‌احساس؛
به رنگ محبّت!
امّا تو...
بازتابی‌ست مرا؛
بازتابی‌ست...
به تلافی شکستن قلبم؛
بازتابی‌ست مرا...

آدم وقتی دلش میگیرد
باید گوشی را بردارد
کف اتاق دراز بکشد
شماره ی فرد مورد نظر را بگیرد!
چشمانش را نیمه باز رها کند
و همینکه پاسخ داد
بدون سلام و علیک بگوید
یه کمی با من حرف بزن
هیچ حالم خوب نیست

خرابم امشبم باز، به یاد ناز چشمانت.

مشرکی را دل شکسته دید ابراهیم من /
عهد برهم زد، تبر انداخت، یک بتخانه ساخت

همچو دیوانِ غزل، میلِ بغل دارد دلم
لیلیِ مجنون شده‌ست این دخترِ حسّاسِ دل

دل از دستِ زمانه، گشته پرخون
و احساسم شده، لیلای مجنون
دلم تنگ است؛ همچون غنچه‌ی گل
که پُرپیچ است و تو بر تو وُ میگون

پناهِ لحظه‌های شورشِ قلبِ شکسته
بخوان حسّی، که از مهرت میانِ جان نشسته
نگو بردار، دست از عاشقی‌های دلِ خویش
که بس مجنون شده، لیلای قلبِ زار و خسته

هرچند خون آلوده ام از تیغ زبانت

بیزارم ازین قسمت پیچیده‌‌و تقدیر
دلگیرم ازین دل، که بود دل نگرانت

دانی که خودت طعمه‌ی چشمان رقیبی
دانم که خودم خسته ام از رسم خیانت

آخر به فلاکت بکشانند سراپا
من را گذری عمر و تورا حسن جوانت

سوگند به رخشانی ات...

گاهی دلم هوای طُ دارد گاهی غرور‌ِمن میآزارد‌
که نگویم ک دوستت دارم، گاهی دلم ب دلت بند است
گاهی ب گردنت گلوبند است چه کنم ک عاشق گلوبندم
چه‌کنم‌ک دل نمی‌بندم‌ به جز از طُ به دیگری یا کَس
و(حسن) ختام قصه این باشد که دلم برای طُ تنگ...

کدام کتاب را ورق زدی،
که پاره پاره های این دلم ،
به باد رفت .

بیا
تا دلتنگی ام را ،
ورق بزنی،
صفحه ی دل را ، خاک گرفته است...

دیگه میخوام اسمتو تو گوشیم عوض کنم
میرم هرجا دلم بخواد هر موقع هوس کنم
میخوام بشینم با هرکسی که هست دورم
زنگ بزنی زنگ بزنی زنگ بزنی قطع کنم
من میخواستم بمونم نشد که بشه
لطف کن حال منو نپرس که بهت نمیگم
برو خوش باشی بی من...

بنا نبود که لب وا کنم، یقین دارم
به لطف تو دلِ من تشنه ی سخن شده است

قصه ی هزار و یک شب تو دلم کاشتی
تو چی آوردی که جاش قلبمو برداشتی
مثل پاییز اومدی در به درم کردی
اومدی چشمه بشی تشنه ترم کردی
دعا کن دلم آروم بگیره
دعام کن اگه منو یادت نمیره
من آسون نرسیدم به تو،حیفه
دنیا تو رو ازم آسون...

کاش روز و روزگار   بهتری پیدا شود..
یک رفیق اهل دل یا  دلبری پیدا شود

بر لب سرد زمین مانند آغاز بهار.
از صدایِ بُلبلان شور وشری پیدا شود

باز باران با سخاوت،  دشت را مهمان کند
در گلستانهایِ ما گل پیکری پیدا شود

یا برای حال ما و حال...

توبه کردم که دگر دل به کسی نسپارم...

دل به هر کس که سپردم بشکست...

چه ها داری میان آن سیه چشمت...


که ویران کرده قلب عاشق ما را...

پرورבگارا בر این ماـہ مبارڪ رمضاט نظرے کن بر چشم هایے کـہ با اشک ا؋ـطار مے کننـב
نظرے کن بر בل هایے کـہ بغض בارنـב و سکوت مے کننـב..
پرورבگارا نظرے کن بر غیرت پـבرانے کـہ سر سـ؋ـرـہ شرمنـבـہ خانواבـہ هستـב..
پرورבگارا בر این ماـہ مبارڪ نظرے کن بر בلهاے...

هر بار که خندیدی...

دیوانه ترم شد دل...

هوآی دلم آلوده به غم است