متن فراموشی

از وقتی که دیدمت فراموشی گرفته ام.
همه چیز جز تو را فراموش کرده ام.

می خواهم فراموشت کنم
خیالت نمیگذارد
هواییم میکند
به مانند پروانه ای در مغزم می چرخد
خودت بگو چگونه بیرونش کنم
وز وزهایش امانم را بریده اند

چه کنم، گر نتوانم فراموش کنم چشم تو را.

دیگر برایت نمی‌نویسم،
نمی‌گویم دلتنگم،
نمی‌پرسم چرا نماندی…
فقط گاهی
می‌نشینم روبه‌روی دیوار،
و فکر می‌کنم
شاید اگر دیوار بودی
مهربان‌تر بودی.
من را دوست نداشتی،
و من،
با همان دوست نداشتنت
سال‌ها زندگی ساختم.
خانه‌ای از خیال،
که تو حتی سایه‌ات را هم
به آن قرض ندادی.
من آن...

ارامش،
واژه ای عجیب برای من
میدانی گاه گاهی در میان کلمات
در میان واژه ها در سط سطر هر کتاب در میان هیاهوی افکارم در جست و جوی ردی یا نگاهی از تو که لحظه ای از ان هم کافیست فراموش کردم ام خودم را
من تویی شده ام...

آدمها نه با مرگ,که با فراموش شدن میمیرند...

انساט ؋ـراموش نمیکنـہ عبرت مے گیره..

غافل دادیم دل به دستت

ما را یاد و تورا فراموش

حواس پرتی دو تا دلیل داره، یکیش عاشقیه، دومیش یادم نیست

کسی دارد پشت می کند به من
پشت عقربه ها
می رود به ضیافت تنهایی
می رود گلو‌ تازه کند به رود
خنیا بردارد از طاقچه ی ترحیم
و رودخانه
برگرداند از مشایعت گودال
کسی دارد پشت می کند به پت پت شعله ای در عمیق میز
عادت ها می...

چگونه فراموش کنم شبهای بی تو را...


وقتی که آغوشم بهانه میکند آغوشت را...

من باید می‌رفتم…

به سمتی که هیچ نقشه‌ای مرا نمی‌شناخت،
به جایی که سایه‌ها، از دردِ نور قد می‌کشیدند
و خنده‌ها، روی لب‌ها با بغض معامله می‌شدند.

من باید می‌رفتم...
پیش از آنکه نامم را از دهان این خیابان‌های خسته پاک کنند،
پیش از آنکه خاطره‌هایم روی دیوارهای زنگ‌زده‌ی شهر،...

خاطرت نیست...

که در خاطر من...

خاطر تو هست هنوز...

اینجارو از یاد بردی نمیدونم نگاهش میکنی یا نه
اما نگاه
من هنوز دارم برات مینویسم
برای تو
این روزا که دوباره ارتباط گرفتی
این روزا که منتظرم جواب بدی تا بفهمم باید چیکار کنم
منتظر بمونم برای خواستگاریت یا فراموشت کنم
این روزا شیرین میشه بعدا
مطمئنم
حتی اگه...

زندگی باهام سخته
هرکسی نمیتونه باهام زندگی کنه
یه آدم معتقدم که هرجوری شده پای دستور های شرع وای میسته
اگر کسی هم کفو و هم راهم نباشه بدجور صدمه میبینه
تو چجوری ای
نمیدونم
برات دعا میکنم
یا مثلم بشی یا که کلا فراموشم کنی
برات دعا میکنم که...

چه قطارهایی که آمدند و رفتند
تا توانستم فراموش کنم خاطراتی را
که در آن توقف چند ساله در
ایستگاه تو داشتم...

بهترین آدم دنیا هم باشی
وقتی نباشی فراموش میشی !

زبانِ زنده ی من خون ست
هدف بگیر و بزن حرفی
که در تفنگ نمی گنجد
سپس به رسمِ ادب، دَرجا
بِکِش دو ابرِ فراموشی
به رویِ تخته ی بارانی
«آرمان پرناک»

دیگر اُمیدِ زنده شدن نیست
عیسا بخوان دعای فراموشی...
«آرمان پرناک»

‏«فراموش کردنِ کَسی مثل این است که شبی فراموش کنی چراغ حیاط پشتی را، خاموش کنى . .
چراغ، تمام روز بعد روشن می ماند، و نور خورشید مانع فهمیدنت می شود. اما تاریکیِ شب بعد، وا می داردت که به یاد آوری . .»

هیچگاه
بدِ کسی نخواسته ام
اما یکی هست که می خواهم
هر چه زودتر آلزایمر بگیرد
و فردای مرا از یاد ببرد
از یاد ببرد
از یاد ببرد
از یاد ببر
تنهایی!
«آرمان پرناک»

هرچه من بذرِ فراموشی بکارم
آنچه می روید تویی🌱
نقص از دانه و از زرع که نیست
فطرتِ خاکِ وجودم
همه از هستیِ توست

اسماعیل دلبری

پوست ادم هر ۷ سال یکبار به طور کلی عوض میشه
چقدر خوشحالم روزی پوستی خواهم داشت
که هرگز آنرا لمس نکردی 🖤🥲

نامم چیست؟
من،
یک فراموشکارم
و تاریخ می گوید
خودروی بی سرنشین
که پشتِ هر چراغ قرمز
سبز می شود...
«آرمان پرناک»