متن تمنا

انگار چشمان قشنگت رنگ دریاست!
در ساحل آرامشش یک دشت رویاست

باز ازنگاهت می نویسم ،مثل دیروز
ابیات چشمانت عجب درگیر معناست

مغرور زیبایم،  غزل جان گیرد از تو
چون آهوانه بودنت روح غزل هاست

پیشم بمان ،هم با دل من عاشقی کن
چون بی تو این خانه غمین وسرد...

شبیه غروبی که صحرا گرفته
دل از عشق ناب تو زیبا گرفته

من آن مهربان وصبورم که قلبم
به وصلِ تو ، دستِ تمنّا گرفته

غروبی که غم ها نشسته به بامم
ندیدی که بی تو چه تنها گرفته

نبودی نبودی ببینی که بی تو
فقط اشک و خون دامنم...

آقا اجازه هست که تماشا کنم تو را؟
با دست حاجتی که تمنا کنم تو را

آیا شود که گوشه چشمی به ما کنی؟
آیا شود که حاجت ما را روا کنی

حالا که دلت غرق تمنا شده است

یا میلِ دلت دیدنِ گلها شده است

بر دیدنِ من بیا،تورا می خوانم

گلخانه ی دل برتو مهیا شده است

هر شب به وقت عبادت
میان محراب عشق
با هر قطره از اشکم تسبیح می زنم
و تو را از خدایم تمنا می کنم
بیا که در ابری ترین روزهای زندگی
محتاج آفتاب نگاه توام

مجید رفیع زاد

تن پوشم را
از دیداری حرام شده
در می آورم
و سوال رخت آویز را
می پوشانم
چه قدر فراق
چه اندازه تمنا
از جامه ی خشک من می چکد

من تمنا کردم ،
که تو با من باشی...

تو به من گفتی ...!
هرگز...
هرگز...

پاسخی سخت و درشت ،

و مرا

غصهٔ این هرگز کشت.!

خدایا...
آغوشت را امشب به من می دهی؟
برای گفتن،چیزی ندارم !
می شود من بغض کنم،تو بگویی:مگر خدایت نباشد که اینگونه بغض کنی...می شود من بگویم :خدایا...؟
تو بگویی:جان دلم
می شود بیایی؟تمنا میکنم..
گله دارم...از کی نمیدانم ...از چه نمیدانم...!
این روزها دردی برمن سنگینی میکند
که نمیدانم...

روزی آید که دلم هیچ تمنا نکند

وای بر من که دلم پر ز تمنای تو گشته ...

من تمنا کردم
که تو با من باشی
تو به من گفتی
-هرگز-هرگز
پاسخی سخت و درشت
و مرا غصه ی این هرگز کشت!

‌‌‌‌‌‌وجودم
از تمنای تو سرشار است

روزی آید که دلم هیچ تمنا نکند
دیده ام غنچه به دیدار کسی وا نکند

بند بند من آغوشت را تمنا می کند

هر کسی را سر چیزی و تمنای کسی ست
ما به غیر از تو نداریم تمنای دگر

نرسد دست تمنا چون به دامان شما

می توان چشم دلی دوخت به ایوان شما

از دلم تا لب ایوان شما راهی نیست

نیمه جانی است درین فاصله قربان شما