متن صفا

احساس، به جامِ نگهِ «تو»، دارم؛

پیوسته از این حسّ صفا سرشارم!

آیا که شود، باز بیایی پیشم؛

تا بنگری احساسِ دلِ بیمارم؟

*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
با گلِ فرزند، باغِ خانه زیبا می شود
غنچه های مهر، در سینه، شکوفا می شود

آمد و، رفتش، تبی در خانه برپا می کند
شیطنت هایش، صفا را در نهان، جا می کند
*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*

*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
مهرِ فرزندآوری، مهری عمیقا، جانفزاست
بودنِ فرزند در خانه، صفای لحظه هاست
*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*

…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
زن، عزیزِ قصرِ مصرِ خانه ی نابِ صفاست
یاوری زیبا، میانِ بسترِ خوابِ وفاست

از صفای اصلِ نیکو، پای می‌گیرد نهال؛
بی وجودِ بذرِ خالص، هست، سرسبزی، محال.

بیتی از مثنوی تعلیمی

می توان برداشت کرد از: آیه های حق، چنین:
از تباری پاک، می مانَد صفا، روی زمین؛

همچنین، لازم برای جوششِ یک نسلِ پاک،
آبِ عفّت هست و خاکی بس نکو وُ، اصلِ پاک...

برشی از یک مثنوی تعلیمی

نفسم با تو شود شاد و،
دلم نغمه زنان؛
تپشِ قلب و صفای گلِ جانم با توست!

پدر، فهمانده این را، با تلاشش؛
که باارزش ترین، کانِ وفا اوست...
برای حسّ نابِ زندگانی،
دل انگیزان ترین، صوتِ صفا اوست...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

عصرها وقتی برایت چای را دم می کنم
بیشتر پیوند خود را با تو محکم می کنم
چای خوردن های ما یک اتفاق ساده نیست
با تو گرم گفتگو هستم، صفا هم می کنم
تا فضای خانه را پر می کنم از عطر چای
خستگی را، خستگی را از تنت...

پاکترین آیینه ها
سبزترین رنگ صفا
روشنترینِ چشمه ها
در این جهان،
دلهای پاک کودکان

کریما! مهرو رزق و صفا از توست من به چه گیرم که ناشکیبایی شده توشه راهم؛ به جز لطفت انتظاری نیست که گیری از دور و نزدیک دستانم .
مریم بیانی

هلا ای آنکه سرگردان
درون کوچه های سرد و جانسوز و گدازِ شهر بی مهر و وفا
آواره میگردی ؛
شب یلدای درویشان
بدور سفره ی عشق است
خیاری نیست
اناری نیست
نه توت است و نه انجیری
نه مشتی گندم و آجیل
نه مشتی پسته و گردو
ولیکن استکان...

عشقت گذشت از من و با من وفا نکرد
گُل حق عشق را به زمینش ادا نکرد

قلبم چه پیر شد به ره چشم تو ولی
موی سپید ، رنگِ دگر با حنا نکرد

گفتند عشق، روی خوشی دارد و هنوز
یک روی خوش برای نمونه به ما نکرد

من...

غزل بهانه می شود ، که تا تو را صدا کنم !
به نام عاشقی دلم ، برای تو فدا کنم !

جواب شعر من فقط ، سکوت تلخ انتظار
نمانده حرف دیگری ، که من به تو ادا کنم !

گناه من در عاشقی به جرم دل سپردنم
که...

عشق، زیباست در ایام جوانی اما
پای هم پیر شدن هم چه صفایی دارد!

الو باران
الو باران بفرما نم نم ات کو؟
شمیم عطر وبوی مریم ات کو؟
ببین باریدنت را دوست دارم
صفای مستمر وکم کم ات کو؟

قربون داداشای گلم و همه ی رفقا ی با مرام
شرمنده کردین منو با تبریکات ،راستیتش در مفابل این همه صفا و لطفتون
نمی دونم چی بگم،عجالتا یه تشکر فرزات فرزینی مانکن تقدیمتون تا بعد که خدمتتون باشیم

گناه مردم سرزمین من چیست؟
اینجای جهان متولد شده اند
یا
فرزندان کسانی هستند که
از سر صفا - خواستند خانه آباد شود!

“من دلم می‌خواهد
خانه‌ای داشته باشم پُرِ دوست ،
کنج هر دیوارش
دوست‌هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو … ؛
هر کسی می‌خواهد
وارد خانه ی پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند .
شرط وارد گشتن :
شست و شوی دل‌هاست...

پیوندمان نسیم تفاهم و دوستی را
برعرصه ی مصفای زندگی می پراکند
ما آغازین با هم زیستن را
جشن میگیریم.
حضور شما عطر صفا و مهربانی محفل ماست

.
خانه‌ای ساخته‌ایم سایبانش همه عشق

زیر پا فرش غرور در حصارش همه تکرار صفا

ما در این جمع لطیف

لطف دیدار تو را می‌طلبیم

محبت را به دل دادن صفای سینه میخواهد ...
به یاد دیگران بودن دلی بی کینه میخواهد....