بیو

آدم ها با همان شتابی که به آغوشتان پناه می آورند ، از شما می گریزند...!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن ماناترند

بهتر از من زیاده ولی بد ذات تر از تو جایی نیست.

بی صورت او مجلس ما را نمکی نیست

ما بازمانده ی غرورمان هستیم...
نگاه کنید چه لاشه ای به جا مانده از آن آدم عاشق!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

هیچ هیچست این همه هیچست و بس

یه فراموشیِ عمیق،نیازمه!

سلام بر تو که روی تو روشنایی ماست

مرا بوسیدی و پاییز من هم شد تماشایی!

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

قلم نوشت
کاغذ گریست از غم نگارنده...

نور دو دیده منی دور مشو ز چشم من

ور در لطف ببستی در اومید مبند

بهر آرام دلم نام دلارام بگو

آدمای موقتی، زخمای ابدی :)

ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجایی؟

وقتی به یکی دست میدی ب بقیه پا نده با تشکر.

جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار

دوست دارم، همین

باور کن!
دل که تنگ باشد،
ناگهان،
وسط جمعی، یک نگاه آشنا
مابین خواندن کتاب، یک جمله آشنا
لا به لای قدم زدن تنهایی، در خیابانی آشنا
در حال خرید میوه، یک عطر آشنا
یا حتی در حال نوشیدن قهوه، در کافه ای آشنا
در حال چک کردن موبایل، عکسی...

باید آدمی باشد
بیاید
کنارت بنشیند
شانه هایت را کمی بمالد
سرت را روی شانه اش بگذارد
استکانی چای به دستت بدهد
دستی بر سرت بکشد
و زیر گوشت ارام بخواند:
(( با هم از پسش بر می آییم ))
تا ادم فرو نریزد
از بین نرود
غرق نشود...
-...

امان از روزی که یه دو هزاری
فکر کنه تراوله !

کجای جهان بگذارمت
تا زیباتر شود آن جا ؟

مرا دردی است دور از تو،
که نزد توست درمانش