در شبِ حیرت، پردهٔ اسرار برون آمد ز نور، چون تجلّیِ بی‌کران، بر دَمِ تاریکِ دور. پیکری یا سایه‌ای؟ یا نَفَسِ بی‌جسمِ عشق؟ کز دلِ ظلمت شکفت، چون سُرودی در حضور. هر درختی گشت محراب، و هر ستاره شمعِ راز، چون فرشته بر زمین، گام نهاد از بحرِ شور. زان...
به پروازم کشاندی سوی رویا شدم هم‌رنگ باد و موجِ دریا دلم افروختی با نور امیدی شدم آواره‌ی شب‌های دریا نه مرزی ماند بینم با تماشات نه دیواری، نه بندی، نه تسلّا اگر دل را رها کردم زِ خاکت به افلاکم رساندی بی‌محابا کجاست آن سقفِ بسته در نگاهت؟ که...
