متن ادبیات کلاسیک

در شبِ حیرت، پردهٔ اسرار برون آمد ز نور،
چون تجلّیِ بی‌کران، بر دَمِ تاریکِ دور.

پیکری یا سایه‌ای؟ یا نَفَسِ بی‌جسمِ عشق؟
کز دلِ ظلمت شکفت، چون سُرودی در حضور.

هر درختی گشت محراب، و هر ستاره شمعِ راز،
چون فرشته بر زمین، گام نهاد از بحرِ شور.

زان...

رفتش چنان که باد، بی‌هیچ اعتنایی
نامم ز خاطرش، چو گردی بر گذر افتاد!

من ریشه دارم در دیار محتشم، سهراب
فیض وکلیم ومقبل و مشفق از،آن ماست