متن شوق پرواز

به پروازم کشاندی سوی رویا
شدم هم‌رنگ باد و موجِ دریا
دلم افروختی با نور امیدی
شدم آواره‌ی شب‌های دریا
نه مرزی ماند بینم با تماشات
نه دیواری، نه بندی، نه تسلّا
اگر دل را رها کردم زِ خاکت
به افلاکم رساندی بی‌محابا
کجاست آن سقفِ بسته در نگاهت؟
که...

تمامِ مرا،
بالِ پرواز ده؛
به باغِ صفا وُ،
تماشا رسان!

و تو آمدی از گسترۀ بی مرز جهان درون
و در من روییدی و رویاندی
تمام بذر شوق و ذوق
و نوای هزاران پرندۀ عاشق پرواز را

شوق پرواز..

در مکتب عشق که شوق پرواز نبود
عالم به هوای تو مرا بال گشود

مچاله می شود
قلبی که به شوقِ پرواز،
در دستانت بال گشوده است!
دلشکستگی،
شناسنامه ی عاشقان
است و بس!

فرقی نمی کند رها باشد
یا کنج قفس ..
پرنده شوق پرواز
نمی افتد از سرش ،
درست مثل من
کنارم باشی یا نباشی
پرنده ی خیالم
فقط در آسمان
تو پر می زند ...