متن حزن آلود

به چه می‌اندیشی؟
وقتی دلت میان هزاران رنگِ خیال،
در پاییز سرد خود گم شده با‌شد،
و هیچ ستاره‌ای روشن نمی‌شود تا نشانگر راهت شود!

به چه می‌اندیشی؟
وقتی همه چیزِ درونت طوفان گرفته است
و تو میان این همه هیاهو و غوغا؛
نمیدانی چگونه، چرا،
کی و کجا زمین...

کدام فرشته ی خدا،
در گوشه ای از آسمان،
حزن آلود
دلش گرفته ست؟!
...
باران می بارد...


(رها)

《 آمد، نماند، رفت...》

وقتی تقدیر از این سه کلمه برایت جمله می سازد،

این جمله تبدیل می شود به حزن آلودترین داستان زندگی تو!
ارس آرامی