متن حسرت بهاری

بهاری که باید مرا بخنداند،
هنوز خیلی از من دور است.

قرار ما به بهاری چو گلستان باشد
که واژه در نفس باد، غزل‌خوان باشد
همان دیاری که از عطر سخن لبریز است
ز حرف‌های زمین‌خورده، گلستان باشد
گره زنیم به سبزه، دست در آغوش بهار
که این نسیم به شادی، نوسان باشد
ز زیر چشم تو شعری به طرب آغازد...

تازه بهاری که پر از بوی توست

زمستان است و بی‌برگی، بیا ای باد نوروزم