متن گلستان عشق

*◄থৣ کاش مے شـב בر کنار ساحلت لنگر بگیرم
بے محابا وارב آט בل شوم سنگر بگیرم
کاش مے شـב این کویر من گلستاט با قـבومت
تا ثریّا تا خـבا از شوق خوב،من پر بگیرم

قرار ما به بهاری چو گلستان باشد
که واژه در نفس باد، غزل‌خوان باشد
همان دیاری که از عطر سخن لبریز است
ز حرف‌های زمین‌خورده، گلستان باشد
گره زنیم به سبزه، دست در آغوش بهار
که این نسیم به شادی، نوسان باشد
ز زیر چشم تو شعری به طرب آغازد...

نگاهت آتش افکنده ست در جان و روان من
شراری از لبت افتاده در باغ جنان من

به گرداب غمت افتاده‌ام چون موج سرگردان
نه ساحل می‌شناسد دل، نه لنگر می‌توان من

چو شبنم در هوای روی ماهت می‌شوم خورشید
نگه کن تا ببینی چیست راز آسمان من

به زلف...