متن درنا

درتماشای
رفتنت
خنده ازلبهایم گریخت
جاده ،
تنهایی ام را
به بیراهه کشید
هنگام کوچ آفتاب وُ
عبور عابران
دلتنگی هایم
تماشایی ست
حال درنایی را دارم
که بالش را
توفان غربت
شکسته بود




علی مولایی

ای درنای آبی
بگو چگونه بنشانم کلمات روشن را
بر سطرهای زخمی
که بغض این خیابان تمام نمیشود
مریم گمار
۱۴۰۲/۵/۷

آه چقدر کارهای خوب نیمه تمام دارم
باید فکری به حال انار و هندوانه
این یلدا بی مهمان کرونایی بکنم
و تندتر از درناها
با همین چرخ خیاطی مارشال قدیمی مادرم
دامن آبی آسمان را زیکزاگ بدوزم
و بخاطر گنجشکهایم فقط
به اتفاقات خوب فکر کنم

آنقدر مجاورت کردم با آسمان که
درنا شدی و
تنها از کوچ ات
ردی ماند
در جنون احمقانه ی باد و
طوفان فرجام