دشنه،،،،،، من بجز مرگ کسی را به جهانم به تماشا نَبَرَم، بعد از آن روز که تو: بهر عشقی به خطا، دشنه بر این جگر خون شده قلب جهان من زدی. شاعر: حسن سهرابی
در خیالم خاطرات آن زمستان مانده است جای پای رفتنت در آن خیابان مانده است بسکه دستان جدایی دست سردم را فشرد دستم از لمس دگر دستی، هراسان مانده است هیچ گنجشکی نمی فهمد زمان پرزدن از چه ترسی شاخه ام این گونه لرزان مانده است بار دیگر اشک هایم...
خیانت واژه ی تلخی ست ، حقیقتی زهرآگین … فرود دشنه پی در پی بر پیکره ی دوستت دارم ها … هرگز تبرئه ای نیست آنکه را که چنین به کشتن قلب آهنگین عشق برخاست
