متن زانا کوردستانی

خیال کن کیهانم
اما،،،
***
دریغ از،
-یک ستاره!





زانا کوردستانی

آیینه های متحرکیم
خالی از ربطِ دوم شخص،
منفعل،
مترسکِ دشتبان...
***
آینده ای در ما،،،
--تلالو ندارد!


زانا کوردستانی

تا آن لحظه که تو به من نگفتی: دوستت دارم!
چنان خیال می کردم
که متنفرم از هرچه دروغ!









شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

می گویند: خدا، فقط یکبار آدمی را به جهنم می اندازد،
اکنون که از دست دادنت را به یاد می آورم،
تمام غم و هم آن دنیا را فراموش می کنم.



شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

با،،،
لاله های سرخ،
[محصورِ سیم خاردار]
پیامی ست!
***
--تو، هم می شنوی؟!








زانا کوردستانی

سَرِ کوچه،
آذین بسته اند.
***
دریغ از:
شهید!







زانا کوردستانی

روسری ات را
محکم گره بزن.
بگذار
این بادِ وحشی؛
--خانه خرابم نکند!.







زانا کوردستانی

آه آزادی، آزادی:
به دنبالِ تو
یک نفس خواهم دوید!








زانا کوردستانی

نی لبک می زند و،
هی می کند
گوسفندان و آرزوهایش را
--چوپانِ کوچک!







زانا کوردستانی

در میدانِ نبرد
درخت سرو
هنوز پا برجاست.







زانا کوردستانی

جوخه ی اعدام؛
در خوابی آشفته
به تفنگش تکیه داده ست...
***
لعنت به:
--اطاعتِ کورکورانه!





زانا کوردستانی

آه،
ای گاوِ سمینتال!
وقتِ نشخوار
به کدام سو شاخ می زنی؟




زانا کوردستانی

رو به آسمان آبی خوابیده
--رازقی.
***
پهلو به پهلوی سبزه!


زانا کوردستانی

درخت؛
از ترس ذغال شدن؛
کتاب شد!.





زانا کوردستانی

باران،،،
به نرمی می بارد
بر چتر مولتی میلیاردر
***
اما،،،
سیلی ویرانگرست
برای مرد کارتن خواب!






زانا کوردستانی

تنهایی،،،
سربازی ست کلافه
که اسمش را
روی دیواره ی برجک،
رج می زند!




زانا کوردستانی

پا تووی کفش هر کس کردم
باز لنگ می زد...
***
زندگی،،،
هیچگاه همگامم نبود!




زانا کوردستانی

آفتاب،،،
هدایت گر ما بود اما،
تن به شب پره هائی دادیم که،
دورِ سرمان می چرخیدند!





زانا کوردستانی

زنده ایم اما،،،
بی شک با پُتک جهالتِ طالبان
روزی،
مثلِ تندیسِ بودا
نابود می شویم.



زانا کوردستانی

دکمه های زندگی را باز می کنم؛
و در می آورم این پیراهن گشاد را.
***
آه،،،
--زندگی به ما نمی آید!





زانا کوردستانی

فرا می رسد روزی که
در سطرهای یک کتاب
زندگی کنیم...
***
کاش آیندگان
با تبسم یاد ما کنند!







زانا کوردستانی

فردا،،،
اعلامیه ی نصب بر دیوار
مرگِ ما را فریاد می زند.
***
غافل که امروز
ما مرده های
لاشه بر دوشیم!






زانا کوردستانی

پالتوی پدرم را،،،
سخت در آغوش می فشارم...
***
تو؛... همیشه در منی پدر!







زانا کوردستانی

به گمانم اندوه،
پرنده ای ست،
[غمگین]
در غم جفت اش.






زانا کوردستانی