متن سلیمان

بیهوده در نبند!
مرگ
گه گاه
از پنجره می آید
همه می دانند
حتا سلیمانِ نَبی
حتا مورچه ها.

برگ زمین خویش باش
◇◇◇◇
گوهر دُردانه و نقش نگین خویش باش
دست انگشترفروز آستین خویش باش

عمر کوتاه بشر سرمایه ی فردای اوست
میزبان لحظه های نازنین خویش باش

پرتو آئینه از خوب و بد تصویر ماست
همدم و همراه قاب راستین خویش باش

از قناعت مور تسلیم سلیمان...