متن گور

و در نهایت فراموش خواهیم شد و دیگر کسی مارا نخواهد شناخت، حتی اگر از گور برخاسته و به میان مردم بیاییم... در دهه ها و سده ها و هزاره های آینده تبدیل به خاک خواهیم شد و در اعماق زمین به سکوت ادامه خواهیم داد و اما مردمی که...

ساحت ِ گور ِ تو سَروستان شد ... !
ای عزیز ِ دل ِ 😔
تو کدامین سروی؟ !

صد هزاران آرزو در گور بردن مشکل است

ناله و زاری من ، طاقت تو نمی برد
خاک به گور من شود ، گر خواب به چشم من رود

نه سنگِ لحد
نه باره و بارگاه،،،
*
بر گور من،
نامم بنویس وُ،
--جلدی کتاب بگذار!


لیلا طیبی(رها)

برای
دل مردگان
جمعه یعنی گور

اسب های سفید بالدار
از مسافر پُرند
پیاده بیایم دو تناسخ آنورتری
و خورشید را با عصا قِل می دهی
این جهان به هم نرسیم
آن جهان قطعاً نمی رسیم
"رسیدن" فعلی ست که صرف نشده
حداقل با "از راه"
بگذار لباس عروسی که تنت است
تنت بماند
حتی در...

امروز فهیمه را دیدم..رنگش مثل میت شده بود...بی روح و خسته دل..وقتی حرف می زد از دهنش بوی غم می آمد..چشمهای سرخش را به من دوخت و گفت می دونی دلم از چی می سوزه؟... حرفی برای گفتن نداشتم..در لابلای آنهمه کلمه که بلد بودم حالا گنگ شده بودم...انگار دهنم...

گورها را بیارائید
گل ها را دسته کنید
جوانان در راهند.

بعدِ تو

نیازی به گور نیست

خاک بر سرِ آروزهایم کرده ای

مادر فرشته ایست که همیشه در دسترس است
حتی اگر در گور خفته باشد

آرزوی منی
ای کاش به گورت نبرم

خجالت آور است تماشای کسی که آخر عمری، خود را موشکافی می‌کند و به این نتیجه می‌رسد تنها چیزی که با خود به گور می‌برد شرم زندگی نکردن است !

برف آمد که جای پای تو را

بر زمین عمق بیشتر بدهد

برف آمد که با زبان سپید

جغد را از درخت پَر بدهد



از همین قاب مستطیلی شکل

دیده ام ایستگاه آخر را

شیشه‌ها را بخار می‌گیرد

تا نبینم نگاه آخر را



چیزی از آسمان نمی‌خواهم

تو اگر لکه...

خجالت آور است تماشای کسی که آخر عمری، خود را موشکافی می‌کند و به این نتیجه می‌رسد تنها چیزی که با خود به گور می‌برد شرم زندگی نکردن است ...

در چال گونه هایت
گور مرا...
تو کندی!

حلق سرود پاره‌، لب‌های خنده در گور
تنبور و نَی در آتش‌، چنگ و سَرَنده در گور

این شهر بی‌تنفّس لَت‌خوردۀ چه قومی است‌؟
یک سو ستاره زخمی‌، یک سو پرنده در گور

دیگر کجا توان بود؟ وقتی که می‌خرامد
مار گزنده بر خاک‌، مور خورنده در گور

گفتی که...

جسمم را ...
گوری نگه میدارد و نامم را سنگی
یادم را نمی دانم!!
شاید هیچکس

ز گهواره تا گور
عاشقتم بیشعور...

ماییم و خزانی و
دل بی برو باری
گور پدر باغ و بهاری که تو داری

گفته ام بعد آخرین نفس قطره ای آب نریزند برمن تا که عطرت تا که بویت تا که آن خاطر رویت نرود از پیکرم گفته ام من گور را گشاده شو تنها نیایم سویت...

آرزویم شده ای کاش به گورت نبرم...

دل با تو به ریش رقبا می خندد
شادی ره غم ز هر طرف می بندد
همواره بهار، چار فصل عشق است
تقویم به گور پدرش می خندد

زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصل ها را می دانم
و حرف لحظه ها را می فهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک، خاک پذیرنده
اشارتی است به آرامش
دستهایم را در باغچه...