متن سینه ام

دو چشم تو
دو ستاره‌ی خسته‌اند
که در بالشِ شب
می‌درخشند آرام.

لبخندت
نسیمی‌ست
که بوی بهشت را
از لابه‌لای شاخه‌های خشک
به سینه‌ام می‌آورد.

ای نشسته در سمت چپِ سینه‌ام،
یادت
چون رودخانه‌ای بی‌پایان
در تاریکی جاری‌ست.

من اندوهگین نیستم
خود اندوهِ عالمم
سرزمینی در سینه‌ام گریه می‌کند...

عکس اش را می بوسم
عکس اش را روی سینه ام می گذارم
من، سایه و تنهایی با هم می باریم.
در دوردست خاطره
مردی چترش را می بندد.
در دوردست خاطره
مردی از پله ها ی پاییز بالا می رود
و چون تابستانی
میوه هایش را به آغوش می...