متن شروه

شروه‌های تو
در کوچه‌های خاموش جنوب
به خاک سپرده شد.
عمریست
تن به هجرت داده‌ایم،
و ریشه‌هایمان
در شن‌های بی‌پایان
می‌سوزد.

سکوت آخر شب
صدای شروه
چون گریه‌ی باد
از استخوان‌هایمان می‌گذرد،
و جان،
آرام آرام،
به تاریکی می‌ریزد.

گردنبند الله
شروه می خوانم برای عمر کوتاهی که هست
شعله می گیرم به پای بغض همراهی که هست

با سکوت بی سرانجام شب و یاد سحر
نغمه می سارم به وقت گاه و بیگاهی که هست

با شباهنگام سرد و خلوت ویرانه ام
قصه می گویم به گوش دلبر...