همه به دنبال عشقیم و عشق فراری از ما چون سایه ای در باران که با اولین نور می گریزد در این میدان خالی ما مسافران سردرگم زیر بارش آرزوها می گردیم و می گردیم به امید یک آغوش گرم چشمانمان در جستجوی نور که در دالان های تاریک گم...
در زندگانی من نه سایه ای باش که گذراست و نه ردّی که با اولین باران محو شود تو تمامی هستی منی آن پایان که با عشق نقطه می گیرد و آن آغاز که همیشه با یک واژه می شکفد: دوستت دارم فیروزه سمیعی
