در غربت هر غروب در انتظار رسیدن شب می مانم تا شوق فردا در گلویم بغض شود ! بدان امید که در سپیده ای روشن همچون نفس هایم برایم تکرار شوی
تو صبح سپیدی، که در تاریکی شب، نوید میدهد، طلوع خورشید را. امید فردایی، شوق رهایی، روشنایی راهی؛ تو سپیدی.
