متن علی کشاورز

عشق طعم خرمالوی رسیده پاییز می دهد
اگر بهترینش سهم شما شد نوش جانتان باشد!

ما نسلِ دوست داشتن هایِ راه دور هستیم
صبح تا شب چک می کنیم که آنلاین شده یا نه؟
ساعت ها مراقب هستیم تا ببینیم
پروفایلِ خودش را عوض می کند؟
تا شاید عکسِ جدیدی از خودش بگذارد
و با اینکه دیگر مالِ ما نیست
مدام نگرانیم که نکند لحظه...

به شدت این روز ها میان این همه خبرهای بد نیاز داریم به یک ادم دلسوز که همیشه در تمام زمین خوردن ها هوایمان را داشته باشد!
دل است دیگر نمی فهمد،
یک دفعه می گیرد...
باید کسی باشد که ارامش کند و ببندد زخم های دهان بازکرده اش را...

دلم یک رفیقِ ناب می خواهد
که هر وقت حالم خراب شد شماره اش را بگیرم
به محضِ اینکه جوابِ تماسم را داد
و هنوز شروع نکرده ام به صحبت کردن بگوید
کجایی؟تا همین حالا خودم را برسانم به تو!
فرقی نمی کند چه جنسیتی،فقط آدم باشد
قلقِ دلِ بیقرارم...

همیشه آدم هایِ مهربان ضربه هایِ
وحشتناک تری را می خورند...
لازم نیست آنقدر خوب باشید که توقع ها را
از خودتان بالا ببرید!
باور کنید خیلی ها اصلا لیاقتِ این همه
لطف را ندارند و پیشِ خودشان فکر می کنند
که شما دارید وظیفه تان را انجام می دهید!...

برایمان غیرِ قابلِ تحمل است که روزِ اول
طوری با ذوق و شوق می آیید آدم فکر می کند دیگر
تمام است و نیمه گم شده اش پیدا شده!
و اما،هنوز مُهرِ عاشقانه هایتان خشک نشده پایتان را
داخلِ یک کفش کرده اید که فقط جدایی،همین!
خانه تان آباد با...

حتما که نباید دنبالِ مویِ کمند،چشم هایِ رنگی
و ته ریشِ مردانه باشید...
تمامِ این زیبایی ها یک روز برایتان عادی می شوند
و آن وقت شما می مانید و عشقی که تا ابد
قولش را به یکدیگر داده بودید!
چند سال بعد از زندگی کم کم معیارهایتان
تغییر می...

به هیچ چیز زیاد توجه نکن عزیزِ من
دست هایت را بگذار داخلِ جیبت راه برو
و خیابان به خیابان برای خودت بیخیال سوت بزن!
دیگر بس است،آنقدر غصه خوردیم که تویِ قلبمان
هیچ جایی برای آرزوهایمان نمانده!
بگذار تا می توانند پشتِ سرمان حرف بزنند
ما مسئولِ حسادتِ دیگران...

کشیده ای چله کمان جان
به آخرین نفس
که آرش وار
حدود بی حدود انسانیت را
دوباره ترسیم کنی