متن ماهی ها

پا در کفشِ دریا کن
تا سنگ به سرت نخورده
رودِ ماهی ندیده!
لگدمالیِ ماهی ها
از جانبِ تو نیست
بجوش!
بجنب!
و بپا!
پابرهنه بودن
به انسان شدن
می انجامد
«آرمان پرناک»

صدای موّاجِ گوینده ی رادیو
دیگر مرا غرق نمی کند
یاد گرفته ام مانند ماهی ها
خونسرد
در دریای حادثه شنا کنم!
«آرمان پرناک»

کسی به فکر گلها نیست
کسی به فکرماهیها نیست

کسی نمیخواهد

باور کند که باغچه دارد میمیرد

که قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده است

که ذهن باغچه دارد آرام آرام

از خاطرات سبز تهی می شود

و حس باغچه انگار

چیزی مجردست که در انزوای باغچه پوسیده ست....

تو اگر در تپش باغ

خدا را دیدی

همت کن و بگو


حوضشان بی آب است