متن مجتبی حمیدی

نقاش زندگی‌ام
رنگ‌به‌رنگِ عشق را
تو می پاشی
بر بوم دلم
تا هر لحظه‌ام
پر از نور و احساس
تو باشد.

سرکارِ شب، مرورِ خاطراتِ دور
یادِ تو که همیشه توی دل می‌سوزه، پر از شور
عشقِ تو مثل یه شعله در دل شب
که می‌سوزونده، اما نمی‌ذاشت تموم بشه، بی‌حس و بی‌تب

شبی که بی‌تو تنها بودم، مثل کابوس
دور از تو، زندگی‌ام بی‌هدف، بی‌هرگونه پیشرفت
یادِ تو مثل یک...

عشقِ ابدی‌ات توی قلبم همیشه‌ست
مرگ هم نتونسته این حسو از من بگیره، هیچ‌وقت
در خیابونی که بی‌انتها میره
به یادِ تو هر لحظه، گام می‌زنم، بی‌پایان

این خیابون‌ها، مثل زندگی سرد و خالی
اما با یادِ تو، دلگرم و پر از روشنی‌ام
حتی اگر مرگ در دل شب بیاد...

سلام عشقم ،ببخشید عشقم نه غریب آشنامی دانی چقددلم هوایت را کرده.لحظه های می شود که یاد روزهای باهم بودن می افتم یاد روزهای که ای کاش ازهم جدا نمی شدیم یا ای کاش خدا هیچ وقت ما را روبه روی هم قرار نمی داد اگر سر نوشت ما جدایی...

نمی دانم چرا نفس کشیدن این روزها برایم سخت است
نمیدانم
شاید دلیلش توباشی