مجتبی حمیدی

قلب تو امن ترین جای جهان است

ای آغازگر
تمام عاشقانه ها یم
دوستت دارم

در هجرتو ای عشق چو بیمار به خود می نالم

میدانی؟تمام دنیا ی من در وجودت خلاصه می شود ای تمام جودم

با بوسه به چشمان تو این عشق قشنگ است

دوستت دارم چون تمام زندگی واحساسم توهستی

ای بهترین مرهم
بر زخم های قلبم
کجایی
این قلب بیمارم
باز تورا می طلبد

کاش هرگز در دلم مهرت نبود
کاش هرگز در سرم عشقت نبود
کاش هرگز بی قراری ها نبود
کاش هرگز چشم انتظاری ها نبود
کاش می بودی کنارم ای عزیز
تا که هرگز این کاش گفتن هایم نبود

دلم تنگ است برای بوسه به چشمان نازت
دلم تنگ است برای بوسه به لب های نابت
نازنینم لعنت به این دلتنگی که سخت از مرگ است

مونس تنهایی من لبخندت برای من معنای زندگیست
پس لبخند زیبایت را از من نگیر...

نازنینم جایگاهت در قلبم به وسعت دریاست

ای تنها بهانه نفس ها یم
تا کی در حسرت نگاهت باشم؟
پس کی از کوچه پس کوچه های
دلتنگی عبور می کنی؟

نازنینم نمی دانی
صدایت چقدر
دوست داشتنی می شود
وقتی با عشق
دوست داشتن هایت
را نثار من می کنی
و زندگیم را
به عاشقانه ترین
عشق رقم می زنی

تو میدانی که عشق برایم همان لبخند زیبای تو است
زندگی برایم همان آغوش گرم ومهربان تو است
و بهترین حس همین دوستت دارم هایی است که از اقیانوس قلبم برای تو سرچشمه می گیرد

مهربانم لحظه های بی تو بودن لحظه مرگ من است

گرمی حضورت کنارم واژه های زندگی مرا می سازد نازنینم

در کوچه های دلتنگی غم دلم را به که گویم جز آن کس که مرا می داند

عطر و بوی تو را
در کوچه احساس می کنم
پنجره را باز می کنم
از خدایم
تو را تمنا می کنم
شاید این احساسم
تا ابد باشد

چشمان تو دریای بی کران عشق است...

با تو بودن بهترین حس زندگیست

وقتی به چشمانت نگاه می کنم
انگار تمام دنیا را به من داده
بدون هیچ ادعایی

تو را که در آغوش می گیرم دیگر هیچ آرزوی ندارم ! ای تمام آرزوهایم

سلام عشقم ،ببخشید عشقم نه غریب آشنامی دانی چقددلم هوایت را کرده.لحظه های می شود که یاد روزهای باهم بودن می افتم یاد روزهای که ای کاش ازهم جدا نمی شدیم یا ای کاش خدا هیچ وقت ما را روبه روی هم قرار نمی داد اگر سر نوشت ما جدایی...

درافق چشمان تو زیبا تراست نگارا