متن خاطره تلخ
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات خاطره تلخ
سوفلور زندگیم گنگ‌رسید بر صحنه.
حافظه پاک گریخت از بغل در لحظه
ساکت و صامت و گیج میلرزم
تلخی یگ رل صامت، گاه وجینگر میشه
گفته بود می‌مانند که ناگهان؛
کمی ردی ازش جا گذاشت، اما این رد، تنها بوی یادهایش است که در هوا پراکنده شده. ناگهان غیبش زد، طوری رفت که انگار از اول نیامده بود؛ گویی یک توهم تلخ و زیبا بوده.
من مثل شب...
با چراغ‌های روشنِ خانهٔ تان قهرم...
با آغوشی که دیگر سهمِ من نیست.
با من نبودی
و سال‌ها
بودنت را با خود دیدم،
در چینِ هر آینه،
در خوابِ هر پنجره،
در سکوتی که
شبیه لبخندت نمی‌شکست...
ماه پنهان شد، شب افتاد از نگاهِ نیمه‌جان
کوچه می‌پرسد ز پایم: «تا کجا، ای بی‌نشان؟»
باد، آوازش شکست از روی بامی بی‌کسی
برگ افتاد و زمین پر شد ز بوی ناگهان
پنجره خوابیده در وهمِ غروب خانه‌سوز
شمع می‌سوزد، ولی خاموش‌تر از استخوان
دست‌های خسته‌ام در جست‌وجوی سایه‌اند
سایه...
تنها یادگاری که از تو برایم
باقی مانده ...
بُغضِ سِمِجی است، که غروبهای
جمعه راهِ گلویم را میبند....
آدم مست
چی شد به کارت نمیام
که هی منو پس میزنی
یکی نهایت به خودت
صدتا به هر کس میزنی
یه روز ازت دس میکشم
عکستو برعکس میکشم
تو رو توی خاطره هام
یه آدم مست میکشم
اکنون بنظر می رسد صبور تر شده‌ام اما چراغی در وجودم خاموش شده است که دوست داشتم تا ابد روشن بماند.
رفتش چنان که باد، بی‌هیچ اعتنایی
نامم ز خاطرش، چو گردی بر گذر افتاد!
پشت پنجره‌‌ی حنجره‌ی تنهایی
یک نفر
دارد آه می‌کشد آرام
نم نم باران
می‌نوازد گونه‌های خیسش را
و بغضی سرد
می‌فشارد گلوی خسته‌اش را سخت...
عشق می‌آید؛/ دل پرواز می‌کند؛/ شور می‌بارد؛/ شوق آواز می‌کند؛/ فریاد می‌زند:/ وه! عجب حالی!/ پوست می‌درَد از خوشحالی.../ نفسی شاد؛/ تنفسی آزاد،/ موجِ وجودت را،/ تا اوج رها،/ پرواز می‌دهد.../ ناگاه.../ با یک تپش؛ با یک تکان،/ فرو می‌ریزد قلب یک رویا.../ تو می‌مانی و حیرانی؛/ و چشمانی، مخمور...
"فراموشت کردم"
روزی نامت را در گوش باد نجوا می‌کردم،
هر برگ پاییزی از خاطراتت رنگ می‌گرفت،
و شب‌هایم با یاد تو ستاره‌باران بود.
اما اکنون…
نامت را از لب‌هایم ربوده‌ام،
خاطراتت را به دست باد سپرده‌ام،
و شب‌های بی‌ماه را به سکوتی بی‌انتها تقدیم کرده‌ام.
دیگر در کوچه‌های دلتنگی...
کودک که بودم آتش‌افروزِ جهان بودم
بی مامان، دنیا به چشمم تیره‌سان بودم
می‌خواستم گر مامان پنهان شود از من
آتش زنم عالم، ز داغش بی‌امان بودم
امروز اما شعله‌ای هم در دلم نیست
خاموش‌تر از سایه‌ی یک باد و جان هستم
نه شوق پرسیدن که او اکنون کجای دل...
رفت بی آنکه بداند.
چشمانش در دلم جا مانده.
دست بردم به شاخه‌ای ارزان ریشه اما به استخوانم بود
تیغ گشت و برید دستم را عشق زخمی‌ترین زبانم بود
هرچه کردم عبور ممکن نیست از گذرگاه چشم‌هایی که
با نگاهی شبیه تردیدند مثل آیینه‌های تکه تکه
سایه ای مانده در راه است پشت هر پنجره تماشاگر
مثل شعری که...
چقدر دردناک است.
زندگی با هجوم خاطرات کسی که باید باشد و نیست.
قاتل جان من شده
خاطره های چشم تو.
