متن خاطره تلخ

در ابتدای کوچه‌ای
ایستاده‌ام
که تو
دوست داشتنم را
نه در سکوت
که در فریاد
به گوش دیوارها رساندی
آذر بود
و هوا
بوی دلتنگی می‌داد

در امتدادِ صفحه‌های بی‌پناه،
دختری نشسته است
با کتابی که
نه قصه می‌گوید،
نه آرامش می‌بخشد.

حروف،
چون پرندگان زخمی
بر ذهنش می‌لغزند،
و هر واژه
سایه‌ای‌ست از خاطره‌ای که نمی‌گذرد.

پنجره بسته است،
اما بادِ اندوه
از لای سطرها عبور می‌کند
و موهایش را
مثل شاخه‌های بی‌تابِ بید،
در...

بســــــــــــــــــیار سخن بود،
نگـــــــــــفتیم و گــــــــــــــذشتیم

دیدمش زلزله بم سرم آمد
دیدمش هی گسل یل سرم آمد
دیدمش مات نگاهش شدم آری
آنقدر خوب نگاه کرد حمل بر سرم آمد
آنقدر مست نگاهش شدم آری
که گمانم خبرم از دل تاریخ به سر آمد
و من خسته دل و لات و پریشان
به خودم گفته ام...

حادثه سرزده
بی خبر بود و خیالش به دلم سر می زد
توی چشمان فروخفته ی من پر می زد

وقتی از عرض خیابان به ادا رد می شد
طعنه بر قامت زیبای صنوبر می زد

مثل یک حادثه سرزده از خلوت شهر
می رسید و وسط خاطره ها در...

تو

نه یک برگِ خشکیده از پاییز

که در مُشتم دندان قروچه کنی

و نه حتی

خاطره‌ای از دودِ غلیظِ قهوه‌خانه‌های قدیمی

تنباکو، رفیق!

تو، تو، تو

پادکست پخش نشده ای از ریه‌ها هستی

صدایی خفه از سلول‌های سرطانی که

در کُنجِ تاریکِ یک کافه‌ی شلوغ

با ریتمِ «پلکیدن»‌های ناگزیر...

با خانمی آشنا شدم 
که با خنده می‌گفت:
-- همسرم مأموریت رفته و تا هفته‌ای دیگر بر نمی‌گردد!
پرسیدم: ملوان است؟!
گفت: نه! خلبان!
ناخودآگاه سرم را میان دستانم گرفتم و
روی زمین خم شدم
او قاه قاه به من می‌خندید و
من ۱۶ سه ۱۹۸۸* در مغزم ویراژ می‌رفت....

من به دُنبالِ تو بودم نگران وقتی که
تو در آغوش لبالب، هیجان وقتی که

قَد فروخورده ام از این همه سرگردانی
در رکوعی به تماشای کَمان، وقتی که

پاره های بَدَنم رو به غَمت می‌رقصند
وای، اَز پنجه ی جادویِ تکان، وقتی که

ثانیه از سَرِ بی حوصلگی پَس,...

جوری کـه قـلبم تـرک خـورده و شکسـته است،
گـویی کـه آمـریکا بمب اتـم زده هیـروشیـما را!
‏

عشق
مثل آتشی در جانم شعله‌ور است
وفاداری،
سنگینی بغضی که در گلوی خاطره‌ها گیر کرده
سوز محبت
می‌سوزاندم هر شب،
در سکوتی که از باران سنگین‌تر است

شرابِ تلخِ زندگی
به کامم نشست،
تلخ‌تر از هر واژه‌ای که به زبان آورده‌ام
اما یاد گرفتم
یاد گرفتم که گذشت،
نه...

گرچه ما را برده ای از یاد یادت می کنم
در سکوت سینه با فریاد یادت می کنم
بعد تو این خانه دیگر رنگ خوشبختی ندید
ای همیشه خانه ات آباد یادت می کنم
ردی از ما نیست دیگر دانم اندر خاطرت
سرخوش از آنم که پر تعداد یادت می...

از پشت شیشه قطار
برای آخرین بار تماشایش کردم
فرصتی برای اشک ریختن نبود
تا بتوانم صورت همچو ماهش را
برای تمام عمر به خاطر بسپارم
قطار سوتی کشید و رفت
و روزهای خوب زندگی
با سوت قطار به پایان رسید

سرکارِ شب، مرورِ خاطراتِ دور
یادِ تو که همیشه توی دل می‌سوزه، پر از شور
عشقِ تو مثل یه شعله در دل شب
که می‌سوزونده، اما نمی‌ذاشت تموم بشه، بی‌حس و بی‌تب

شبی که بی‌تو تنها بودم، مثل کابوس
دور از تو، زندگی‌ام بی‌هدف، بی‌هرگونه پیشرفت
یادِ تو مثل یک...

عشقت را فریاد زدم در دل شب
اما صدایش را نشنیدی وفقط خاطرهایت دردلم جا ماند💔

گفت
همه چی تمام شد،
اما زمان
بی اعتنا
فصل ها را از آستین سالها تکاند
باران
هنوز هم
قصه ناتمامش را
روی پنجره یاد ها می نویسد
و عشق
این آتش همیشه بیقرار
وقتی تندباد سرنوشت
از سرزمینمان عبور کرد
نه تنها خاکستر نشد
که از هر آه
هیزمی...

سوفلور زندگیم گنگ‌رسید بر صحنه.
حافظه پاک گریخت از بغل در لحظه
ساکت و صامت و گیج میلرزم
تلخی یگ رل صامت، گاه وجینگر میشه

گفته بود می‌مانند که ناگهان؛
کمی ردی ازش جا گذاشت، اما این رد، تنها بوی یادهایش است که در هوا پراکنده شده. ناگهان غیبش زد، طوری رفت که انگار از اول نیامده بود؛ گویی یک توهم تلخ و زیبا بوده.

من مثل شب...
با چراغ‌های روشنِ خانهٔ تان قهرم...
با آغوشی که دیگر سهمِ من نیست.

با من نبودی
و سال‌ها
بودنت را با خود دیدم،
در چینِ هر آینه،
در خوابِ هر پنجره،
در سکوتی که
شبیه لبخندت نمی‌شکست...

یه قرن طول مى کشه فراموش کنى، یه صدم ثانیه طول مى کشه دوباره یادت بیفته.
داستانى داریم!

ماه پنهان شد، شب افتاد از نگاهِ نیمه‌جان
کوچه می‌پرسد ز پایم: «تا کجا، ای بی‌نشان؟»

باد، آوازش شکست از روی بامی بی‌کسی
برگ افتاد و زمین پر شد ز بوی ناگهان

پنجره خوابیده در وهمِ غروب خانه‌سوز
شمع می‌سوزد، ولی خاموش‌تر از استخوان

دست‌های خسته‌ام در جست‌وجوی سایه‌اند
سایه...

تنها یادگاری که از تو برایم
باقی مانده ...
بُغضِ سِمِجی است، که غروبهای
جمعه راهِ گلویم را میبند....

آدم مست

چی شد به کارت نمیام
که هی منو پس میزنی

یکی نهایت به خودت
صدتا به هر کس میزنی

یه روز ازت دس میکشم
عکستو برعکس میکشم
تو رو توی خاطره هام
یه آدم مست میکشم

بُرد نامت را کسی،

یادت!!!

تمام دلم را لرزاند