بر شاخه ی صبح،آشیان ساخته اند از چشمِ شکوفه ها دهان ساخته اند هربار تورا دید دلِ من پَرزد انگار تورا از آسمان ساخته اند.
چشمهی عشقِ تو ما را به تماشا ببرد تا به خورشیدِ تپشهای معلّا ببرد عاطفه، گر که نباشد به سرای دلِ ما بارشِ مِهرِ تو را غصّه، به یغما ببرد