متن حسرت عشق
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات حسرت عشق
در دلم هستی و انگار از این بودن خود بی خبری.
نیازم به تو
نه از سرِ تنهایی‌ست
نه بهانه‌ای برای شعر
چیزی‌ست
میانِ نبضِ کندِ غروب
و صدای نامت
که بی‌دلیل
در ذهنم تکرار می شود
گرچه جانم کرده باور، منتهای مِهر را
لیک راهی نیست تا، آغوشِ عشق‌آویزِ مِهر
گر بهارِ بوسه‌ات، دل را شکوفا کرده بود
غنچه‌ی قلبم نمی‌شد خشک در پاییزِ مِهر
پ. ن:
_ «بهارِ بوسه»: تشبیه بلیغ.
_ «بهار، دل را شکوفا کرده بود»: استعاره‌ی پنهان.
_ «غنچه‌ی قلبم»: تشبیه بلیغ.
_ «مِهر»: ۱_محبّت. ۲_ خورشید. ۳_ ماه نخست فصل پاییز.
«پاییزِ مِهر»: تشبیه بلیغ...
در خیالم دیده‌ام، تنها گلِ آغوش را
در خیالم چیده‌ام، گل‌هایی از پالیزِ مِهر
ورنه حسّی؛ التهابی را نبخشیدی به من
از دمای شورِ هُرم‌افزای تند و، تیزِ مِهر
پ.ن:
«شور»، «تند» و «تیز»: ایهام تناسب؛ زیرا هر سه از یک سوی، در گروه مزّه‌ها هستند؛ و از دیگر سوی،...
کاش چشمانم بی سواد بود،
از چشمانت عشق را نمی خواند.
گر چه می‌دانم نگاهش رفته از دنیای من
باز هم با مهرِ بی‌تابِ نهان می‌خواهمش
ای که از یاد تو رفتم، نروی از یادم
من همان عاشق زارم که ز پا افتادم
میکِشم نعش دلم را بی رمق در پی تو
قطره اشکی شدم و از مژه ات افتادم
هر کسی لایق دردیست،
مرا لایق تو ساخته اند.
عشق را پیدا کند.
هر کس به چشمت زل زند.
نگران من نباش.
چیزی جز دلتنگی تو مرا از پا نخواهد انداخت.
تمام من به دام افتاده در چشم سیاه تو.
تیکه ای از قلب ما، لابه لای قلب تو افتاده گیر.
ای شور تو جانان ما
دلبسته چون باران ما
ما را به لطفت جان بده
گر جانی و جانان ما
کاش چشمانت،
همان غریبه ی همیشگی میماند و به دل نمی نشست.
روزگارم را سیاه کرد، چشمان سیاهت.
مو پریشانی و من در به در موی پریشان توام.
بمان ، که مرا با خیالت توان زندگی نیست.
گاهی عشق همان،
فرصت بوسیدن لبهای کسی هست که نیست.
درد را می‌خواستم درمان کنم امّا نشد
اشک را می‌خواستم پنهان کنم امّا نشد...
بر لبم لبخند و آهی در دلم بود آتشین
خواستم آیینه را مهمان کنم امّا نشد...
هرکه آمد! جای غمخواری غمی افزودو رفت
خواستم من هم لبی خندان کنم امّا نشد...
سال‌ها خون‌گریه کردم‌در فراقش، ناگزیر...
نیمه ی گمشده ی من،
گم شده در ته چشمان سیاهت.
در چشم مستم گم شده، زلف پریشان روی تو.
همچو دیوانِ غزل، میلِ بغل دارد دلم
لیلیِ مجنون شده‌ست این دخترِ حسّاسِ دل