متن ناخن

‍ دستان چرکینت 
بر ستون‌های وطن 
ناخن می‌کشد 

حافظه‌ی زمین 
پر از ترک‌های شیشه‌ای ست 
که هر لحظه 
می‌شکند 

و شیر دال 
با غرشی 
که استخوانِ زمان را می‌لرزاند 
سایه‌ی زخمش را 
مثل پرچمِ سوخته 
بر کرانه‌های خاک 
می‌گستراند

امروز صبح دیگریست ...
به لب‌هایت گل‌های سرخ بزن
گردن‌بندی از مرواریدهای دریا
ناخن‌هایت را به رنگ دلم رنگ کن

رفیق...
بیا برویم
به سرزمینِ بی‌خیالی.‌.
و ساعت هایِ زندگیمان را به وقتِ بی تفاوتی بگذرانیم؛
بیا پشتِ غم ها
بایستیم و سرزده به دنیایِ خنده ها سرک بکشیم؛
با چشمکِ ستاره ها برقصیم
و ناخن هایمان را با حنایِ زندگی رنگ کنیم؛
پشتِ پا بزنیم به هرچه ضدحال و...

ز بیم سینه خراشیدن از وفور غم است
که گفته‌اند بگیری به جمعه ‌ها ناخن

لابد دوستت دارم هنوز
که هنوز
لاکِ پوست پیازی می زنم
و هر روز
ساعتها به ناخن هایم خیره می شوم و
گریه می کنم ...
لابد دوستت دارم هنوز
که هنوز
رژِ بیست و چهار ساعته می خرم
و فروشنده بِرَندِ مقاوم تری پیشنهاد می دهد و
گریه می...

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ی ما
کوه ما سینه ی ما ناخن ما تیشه ی ما