امروز صبح دیگریست ... به لب‌هایت گل‌های سرخ بزن گردن‌بندی از مرواریدهای دریا ناخن‌هایت را به رنگ دلم رنگ کن
رفیق... بیا برویم به سرزمینِ بی‌خیالی.. و ساعت هایِ زندگیمان را به وقتِ بی تفاوتی بگذرانیم؛ بیا پشتِ غم ها بایستیم و سرزده به دنیایِ خنده ها سرک بکشیم؛ با چشمکِ ستاره ها برقصیم و ناخن هایمان را با حنایِ زندگی رنگ کنیم؛ پشتِ پا بزنیم به هرچه ضدحال و...
ز بیم سینه خراشیدن از وفور غم است که گفته‌اند بگیری به جمعه ها ناخن
لابد دوستت دارم هنوز که هنوز لاکِ پوست پیازی می زنم و هر روز ساعتها به ناخن هایم خیره می شوم و گریه می کنم ... لابد دوستت دارم هنوز که هنوز رژِ بیست و چهار ساعته می خرم و فروشنده بِرَندِ مقاوم تری پیشنهاد می دهد و گریه می...
همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ی ما کوه ما سینه ی ما ناخن ما تیشه ی ما
