متن کوتاه رسول ادهمی

وقتِ رفتن
بوسه ی آخرمان
با چشم بود !

کوه ها از ابتدا کوه نبودند
آدم هایی بودند که بعد از به هم رسیدن
سنگ شدند

کاش می شد از علاقه هم
عکس گرفت
تا ببینی وقتی به تو فکر می کنم
چقدر خوب می افتم

فهمم از جغرافیا آغوش توست

دست مرا
محکم بگیر و ول نکن!
من از بلندی روزهای بی تو می ترسم..️

از من فقط خبر داشت
همین!
مثل مردمی که می دانند
جایی از جهان جنگ است...

وقتی درباره ی تو
حرف می زنم
صورتم را دوست دارم...