متن کوتاه مبتلا

خوشا بحال دلم گشته مبتلای شما

به جناب عشق گفتم تو بیا دوای ما باش

که به پاسخم بگفتا تو بمان و مبتلا باش

تو خود علاج غم و درد بیشمار خودی
برو طبیب خودت باش و مبتلای خودت

مرهمِ جانِ خستگان ، لعلِ حیات بخشِ تو ...
دامِ دلِ شکستگان طره‌ی دلربای تو ...
در سر زلف و خال تو رفت دل همه جهان
کیست که نیست در جهان عاشق و مبتلای تو

دلم
را
خوب
می فهمد هر آن کس ماجرا دارد
میان
سینه
اش هر کس که قلبی مبتلا دارد

دی آمد و من مبتلا در آذرت هستم
اینجا شب یلداست آنجا را نمی دانم

تا استخوان
به تو مبتلایم