متن دی

دی را از شکوفه ها بپرس


از انجماد لاله های نشسته در غربت

یلدا رسد ز کوچه ی دی با ردای برف
تاجی نهاده بر سرش از یخ، خدای برف

عمر به آذر می رود دی ماه و اسفند نیز هم

رفتن مهرش ز دل، بشنو ولی باور نکن

ارس آرامی

دی را دوست دارم
نه برای آدم برفی و سیب زمینی های در آتش عاشقانه های شب های بلندش
نه ؛ برای تو _بهار را بخانه آوردی!

وقتی دی و بهمن

به پایان می رسد

و اسفند به نیمه

آغاز می شود

خواب هر ساله ای

که لانه های زیر برف

در انتظار بازگشت چلچله ها می بینند

که دی سوار شد و آسمان به حرف آمد

و پشت بند دوتا ابر تیره برف امد

آسمان دی/پُر شد از بادبادک/رنگین کمان

داستانک

پشت پنجره بال بال می زدند پرنده ها..تا دم دمای صبح ‌زدوخورد بود هوا.
دل نمی خواست آسمان از خواب بیدار شود.
اَبرهای غلیظ سیاه دی.رعد و برق دسترس خیابان.دُرناهای سفید پاره پاره روی روزنامه ها...

دوستت دارم ولی این ماه دی را صبر کن
کافه گردی ها بماند بعدِ فصل امتحان

چه زمستان غم انگیز بدی خواهد شد
ماه دی باشد و آغوش کسی کم باشد

دی آمد و من مبتلا در آذرت هستم
اینجا شب یلداست آنجا را نمی دانم

دی به دین روز

دی به دین به روز بیست و سوم هر ماه در گاهشماری ایران باستان گفته می‌شود. در گاهشماری ایران باستان غیر از روز اول هر ماه که هرمزد روز نامیده می‌شود، سه روز دیگر به نام اهورامزدا است که به‌صورت دی آمده و برای باز شناختن...

دی به آذر، دومین جشن دیگان است که در روز هشتم دی ماه جشن گرفته می‌شود. در این روز نیز زرتشتیان مانند سایر جشن‌ها به نیایش اهورامزدا می‌پردازند.



ایرانیان قدیم، گذشته از جشن‌هایی که به مناسبت‌های گوناگون برگزار می‌کردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه جشن...

عمر آینه بهشت، امّا... آه

بیش از شب و روزِ تیر و دی کوتاه